Dąbi dynia

Kiedy czas przyzwoity do dojrzenia nastał, Pytała dynia dębu: jak też długo wzrastał? — Sto lat. — Jam w sto dni zeszła taka, jak mnie widzisz, Rzekła dynia. Dąb na to: Próżno ze mniej szydzisz, Pięknaś prawda na pozór, na pozór też słyniesz, Jakeś prędko urosła, tak też prędko zginiesz.