Kogut

Kogut iż piał na odmianę, Zyskał życie pożądane. W szczęśliwej porze Osiadł we dworze. Skoro raz pan umieścił, Każdy sługa go pieścił. Zażywając do rady Pan, panięta, sąsiady Uwielbiali proroka Pół roka. Zapiał był raz po deszczu — odmiana! — Więc zaraz zrana Gospodarz w pole, Sąsiad na role Szli zaufale. Ale W pośród roboty Nadeszły słoty. Kogut winien! — więc na niego: On sprawcą wszystkiego złego, On zle paradził, On grad sprowadził,

On czas rozziębił, On zasiew zgnębił, On zepsuł pole, On zniszczył role. — Idąc na śmierć, rzekł nieborak: Dobrze mi tak, żem był dworak.