Folk Tale

Lu Diavulu Zuppiddu

AuthorGiuseppe Pitrè
Book TitleFiabe novelle e racconti popolari siciliani
Publication Date1870
LanguageSicilian
OriginItaly

.

'Na vota cc'era lu Diavulu Zuppiddu, ed era a casa càuda. Murevanu omini e tutti javanu a lu 'nfernu; e iddu cci spijava: — «Ora vuàtri omini pirchì vi nni viniti tutti a lu nfernu?» Rispunnevanu iddi: — «Pi causa di li fimmini.»

Ora lu diavulu, curiusu, dici: — «Mi vogghiu passari na cusiritati.» Si vistíu di cavaleri, e si nni vinni 'n Palermu: e si misi a passiari davanti un finistruni e vitti a 'na picciotta ca cci piacíu. Passía, passía, cci piacíu, e cci mannò pi matrimoniu, cu pattu ca la vulía cu la sula cammisa; e tuttu chiddu chi vulía supra d'idda, sta picciotta cci l'avia a dumannari mentr'era zita; «e badassi ca ddoppu maritata nun m'havi a dumannari cchiù nenti». Idda cci dissi sì, e lu cavaleri cci fici la gran rubbuna, ca idda si putía vèstiri pi tutta la sò vita. Si maritaru, e ddoppu jorna lu maritu si la purtò a lu tiatru. Essennu a lu tiatru, (li fimmini, si sapi!) si misi a taliari l'àbbitu di chista e l'àbbitu di chidda; nni vitti unu ca cci piacíu assai, e idda 'un l'avia; e cci accuminzò a fari la gula nnicchi-nnicchi pi avillu. Ma sò maritu cci avía dittu ca 'un cci avía a diri cchiù nenti di robbi...; e idda ammussau. Sò maritu cci spijau: — «Rusidda, chi hai ca si' siddiata?» — «Nenti.» — «Ma tu 'un mi pari tutta.» — «Veru: nenti haju.» — «Mai, megghiu mi la vô' cuntari.» — «Ora lu vôi sapiri? Haju vistu a una c'un àbbitu ca io 'un l'haju, e sugnu siddiata ca 'un lu pozza aviri.» Lu diavulu, ca cci senti diri accussì, sata comu un tappu di masculu — «Ah! 'nca veru è ca l'omini si nni vannu a lu 'nfernu pi causa di vuàtri fimmini!» La lassa 'n tridici, e si nni va. E si nni iju nn' un compari sò, e cci cuntau tuttu lu passaggiu cu sò mugghieri. Poi cci dici: — «Sapiti ch'haju pinsatu? Io ora mi vaju a 'ncurpùrari 'ntra lu corpu di la figghia di lu Re di Spagna; idda cadi malata; jèttanu un bannu: «Cu' fa stari bona a la figghia di lu Re, si la pigghia pi mugghieri s'è omu, o puru havi du' mila unzi, s'è fimmina.» Vui, allura, viniti a libbiralla; comu io sentu la vostra vuci, io mi nni vaju e la lassu libbira, e vui vi la pigghiati pi mugghieri, e addivintati Re.»

Comu lu Diavulu Zuppiddu si iju a 'ncurpurari nna la figghia di lu Re di Spagna, e idda nun parrava cchiù, lu Re jittò un bannu: «A cu' fa stari bona a mè figghia, s'è omu si la pigghia pi mugghieri; e s'è fimmina, un gran cumprimintuni.» Va e va stu cumpari; la sintinella 'un lu vulía fari tràsiri: ma idda, ch'avía lu setti di mazzi 'ncasciatu, ci dissi: — «A li curti: È veru ca pò tràsiri cu' voli pi fari stari bona a la Rigginedda? Dunca vogghiu tràsiri puru io.» A stu cuntradittoriu affaccia lu Re; comu senti la cosa: — «Sùbbitu, dici a la sintinella chi passiava ddà, facitulu acchianari.» E lu cumpari acchianò. Lu Re comu l'appi di facci e facci cci dissi: — «Quantu tempu vôi pi fari stari bona a mè figghia?» — «Tri jorna, Maistà. E la Maistà Sua m'havi a 'nchiùjri 'nsèmmula cu sò figghia; e si senti battaria, 'un si nn'havi a 'ncaricari, ca chistu è signu ca idda va megghiu.»

Comu trasíu 'ntra la cammara di la Rigginedda, lu cumpari cuminciò a diri a lu diavulu: — «Va, cumpari; niscìti di ccà, e lassàti libbira la Rigginedda!» Arrispunni lu diavulu dintra la Rigginedda: — «Cui? io? Io ccà cci staju bonu; chi vi criditi ca io mi nni vaju?» — «Cumpari, vu' chi diciti veru? Nisciti, ca masinnò mi faciti appizzari lu còriu!» — «Mai, cu' nni parra! Io di ccà 'un mi nni vaju mancu cu li baddi!» Lu poviru cumpari si misi a prigallu comu li Santi pi nèsciri, ca già avia lu scantu ca passavanu li tri jorna. L'urtima jurnata, strittu e malu paratu lu cumpari va nni lu Re e cci dici: — «Maistà, pi stari bona sò figghia cci voli ca sparàssinu li so' fraàti. Sò Maistà li facissi sparari» Lu Re duna ordini; e li fraàti mìsiru a sparari. Si vôta lu diavulu: — «Cumpari, chi su' sti cannunati?» — «Stà vinennu vostra mugghieri, e fa 'na sarviata.» — «Mè mugghieri! dici lu diavulu; mè mugghieri! Io scappu, ca mancu nni vogghiu sèntiri cchiù lu ciàuru.» Jetta 'na saitta di focu, e scappa: e lassa libbira la Rigginedda. Lu cumpari fici tràsiri lu Re, e cci fici vìdiri a sò figghia bona d'un tuttu. Lu Re, cchiù cuntenti d'iddu, cci la detti pi mugghieri e si lu tinni a Palazzu. E di stu fattu nni veni ca li fimmini 'un su' cuntenti mai, e la ruina di l'omini su' iddi.

E cu' l'ha dittu e cu' la fattu diri,

Di mala morti nun pozza muriri.

Palermo.


Text viewBook