Folk Tale

Lu Tignusu

AuthorGiuseppe Pitrè
Book TitleFiabe novelle e racconti popolari siciliani
Publication Date1870
LanguageSicilian
OriginItaly

'Na vota cc'era un figghiu di Re. Stu figghiu di Re cci avia murutu lu patri, e si vuleva 'nsignari la caccia. Chi fa? Un jornu sbuttau 'na pocu di truppa, e quannu fôru 'n campagna cci dissi iddu: — «Vuàtri jitivìni chi restu iu.» E la truppa si ni iju.

Stu figghiu di Re si scurau nna 'na lucannera, e si fici priparari manciari pri dumani. Dda lucannera, maliziusa, pri vinu cci priparau oppiu, armènu si pigghiava idda tutti cosi. La notti però lu picciottu stèsi vigilanti e nun durmíu.

Lu 'nnumani iddu vidennu lu piriculu, si ni iju a curcari 'nta un voscu. Mentri durmia passa la figghia di lu Re di ddu Regnu, e vidennulu accussì bellu, ca iddu era veramenti bellu, si ni maravigghiau, e cci misi n'aneddu damanti a lu jiditu. Quannu iddu s'arrisbigghiau si vitti st'aneddu. Dici: — «E di cu' pò essiri?... Certu ca è di la Rigginotta.» Eccu ca torna ni la lucannera, e si vistíu comu un puvireddu. Tuttu d'accussì si ni iju a stari ni l'urtulanu di lu Re. — «Vossía voli ca mi scuru ni vossía? Iu mi vurria 'mpijàri ccà. Chi dici?» — «Sì, figghiu miu;» e l'urtulanu si l'accittau, lu vistiu e cci detti a manciari.

St'urtulanu era urtulanu di lu Re: 'n jornu lu purtau ni lu jardinu di lu Re. La figghia di lu Re comu lu vitti cci dissi: — «Priparatimi un bellu bucali.» Chiddu cci lu priparau. Lu 'nnumani, la stissa cosa; ma lu picciottu cci misi un bellu diamanti 'mmezzu lu bucali. Acchianannu, 'ncontra la criata. Dici: — «Cummaredda, purtàticci stu mazzettu a la signura.»

La signura a lu vidiri st'aneddu si la figurau la cosa, e lu mannau a chiamari; iddu cci iju, e di luntanu cci dissi: — «Chi voli Voscenza?» — «Veni ccà.» Ma iddu 'un cci vosi jiri; e idda lu fici vèniri pi forza cu tuttu ca era spiddizzatizzu. Discursu porta discursu, si dichiararu li fatti sò'.

Doppu jorna la Rigginotta iju ni lu patri ca si vulia pigghiari a lu picciottu di l'urtulanu; ma lu patri cci la scunsigghiava. — «A cu' ti pigghi? a ssu nudu? a ssu tignusu? Io ti fazzu maritari, ma nu nn'hai a parrari cchiù di mia.»

La Rigginotta, testa dura, si maritau e si ni iju cu lu maritu 'nt'ôn paisi luntanu.

Doppu tempu si maritau l'àutra soru, e lu Re sò patri 'mmitau a tutti li Baruni. Jamu ca comu lu puvireddu si maritau addivintau bellu giuvini. Ora comu sappi ca la cugnata si maritau, si vistíu e iju ni sò soggiru. — «Cu' è?» — «Io; pozzu trasiri? Pozzu diri 'na parola a Riali Maistà? Io sù vinutu pir pompa, o Maistà.»

Essennu a tavula, cci dici lu Riuzzu a sò jènnaru: — «Riali Maistà, di dda figghia chi maritastivu chi si ni fici?» — «Iu nu ni parru e nu ni spiju cchiù. Si vosi pigghiari un tignusu, e beni cci stia.» — «E a vostra figghia la canusciti?» — «No.» E ddocu leva li setti veli di la figghia, e cci l'apprisenta: — «Chista è vostra figghia; e io sugnu lu tignusu!...» Quannu lu Re vitti stu beddu giuvini s'ha livatu la curuna e cci l'ha misu 'n testa.

Iddi ristaru pi sempri filici,

E nui comu li mazza di radici.

Etna.


Text viewBook