Folk Tale

Lu cani 'nfatatu

TitleLu cani 'nfatatu
Book AuthorGiuseppe Pitrè
Chapter Nr.089
Language codescn
Origin (region)Sicilia

Si raccunta ca cc'era 'na vecchia ch'avia 'na niputi bedda. Avianu accattatu un tumminieddu di frumientu; lu mannàru a lu mulinu, e lu ficiru tuttu a pani. La nanna si nni ij' a la Missa, e dissi a la niputi: — «Duna accura a la puni, Ruosa; quannu viegnu ia, gamiammu lu furnu, e lu 'nfurnammu. Na mentri, vinni un cani, si lu aggrampa e si lu porta; la niputi si cci misi appriessu, camina di ccà, camina di ddà, e lu cani si 'nfila 'ntra un palazzu. La picciotta si 'nfila appriessu: nni ddu palazzu cc'era un Riuzzu, e cci dissi: — «Oh quant'havi chi ti aspiettu! ora nni âmmu a 'nguaggiari.» — «Sissignura, ma haju la nanna ia e la vuogliu ccà.» Lu Riuzzu piglia 'na carrozza e la manna a piglia; pùa la vesti cu un bellu àbbitu, e la viecchia cci dici: — «Vuogliu essiri assittata a lu giru di mà niputi.» Rispunni lu Riuzzu: — «Vi sia cuncessa, signura zia;» e mentri era nni la cummirsazioni di lu fistinu, la vecchia cci dicía a la gurìcchia a la niputi: — «Chi nni facisti di lu tumminieddu di lu pani?» Rispunni la niputi: — «Zittìtivi, com'ora.» Cci dissi lu Riuzzu: — «Chi voli la signura zia?» — «Voli n'àbbitu cuomu lu mio.» — «Subbitu si facissi.» Pùa si nni jeru a tavula, e cci riplicà' la stissa cosa. — «Chi nni facisti di lu tumminieddu di lu pani?» Rispunni lu Riuzzu: — «Chi voli la signura zia?» — «Voli fattu un anieddu cuomu lu miu.» — «Subbitu si facissi.» Pùa cci rieplica la vecchia: — «Chi nni facisti di lu tumminieddu di lu pani?» Rispunni lu Riuzzu: — «Chi voli la signura zia?» La niputi nu putiennu cchiù suffriri a la sò nanna dissi: — «Voli essiri jittata di lu finistruni appinninu.» Subbitu fu pigliata, e jittata di lu finistruni appinninu; e accussì la niputi si la livà' di davanti. Cuomu la vecchia fu jittata di lu finistruni, ddà sutta cc'èra lu jardinu, e unni cadì' la vecchia affaccià' 'na bella pièrgula di racina fatta; lu Riuzzu e la Zita doppu manciari si nni jeru a passiari nni lu jardinu, e vidinu sta piergula carricata fora tiempu, e facia càvudu, e si misiru all'ùmmira, e si misi a circari la testa di lu Riuzzu; cadi un cuòcciu di racina, e l'abbenni nni la guricchia; idda jetta un scàccanu. Lu Riuzzu cci dissi: — «Pirchì jittasti stu scàccanu?» — «Ma', pri nenti.» — «No, lu vuogliu sapiri.» E la zita nu cci lu vulia diri; lu Riuzzu cci dissi: — «O mi lu dici o ti tagliu la tiesta.» Idda cci dissi: — «Lu ma scàpulu è miegliu di lu tò mantu.» Iddu rispusi: — «Lu vuogliu vidiri, manzinò si' dicapitata di testa.» Custritta nni fu di ricurriri a lu cani. — «Canuzzu miu, tu m'ha' a dari ajutu.» Lu cani cci dissi: — «Vieni appriessu di mia.» Dici la muglieri: — «Va, Re, vieni appriessu di mia.» Si minti lu cani davanti, e iddu appriessu; lu cani arriva primu, e li porta nni lu vecchiu dragu, e cci dici: — «Ancora ccà stati? ca stà vieniennu lu Re cu li truppi ca v'havi a 'mmazzari!» Avianu un puzzu e lu jittaru nni lu puzzu. Arriva lu Riuzzu cu la muglieri e firrianu tutta la casa e trovanu lu scàpulu tuttu addoratu, e tanti dinari, e cosi priziusi; si ficiru carricari tutti li dinari, e li cosi di 'mpurtanza e si nni jeru a la cità.

Iddi ristaru cuntenti e filici

E nu' a la bracera cu l'amici.

Casteltermini.


Text viewBook