La Morti e sò figghiozzu

Si cunta ca 'na vota cc'era un maritu e 'na mugghieri, e cci nascíu un figghiu; stu figghiu l'avìanu a fari vattïari, e 'un sapianu di cui. Passa oj, passa poi, lu picciriddu avía se' anni. 'Na jurnata lu Signuri, cci mannò S. Petru pi vattiallu; ma lu patri 'un lu vosi accittàri, pi compari, cu diri ca si lu vattïava, S. Petru si lu purtava subbitu 'n Paraddisu, a lu picciriddu. S. Petru si nni iju, e vinni S. Giuseppi; cci piacíu a lu patri, ma dici comu amicu; comu cumpàri no, pi lu scantu ca lu figghiu cci muría. Vinni S. Giuvanni: la stissa cosa. All'urtimu cu' vinni? vinni la Morti, e cci fici tanti cirimonii. Dici lu patri: — «Ora cci semu; cummari Morti nun si lu porta a mè figghiu, e mè figghiu campa sina a vecchiu;» e cci fici vattïari. Ma ddoppu jorna cummari Morti parrò di purtàrisi lu figghiozzu. Figuràmunni lu patri! Cci rinfacciau la sò finta amicizia, e cci nni dissi 'na letta. La Morti allura ammustrò 'na pocu di lampi addumati; una avía ogghiu assai, 'n'àutra cchiù picca; e a 'n'àutra cci stava finennu; — «e comu chissa, dici la Morti, cc'è lu picciriddu vostru, cumpari, ca vinni l'ura sua, e ogghiu 'un cci nn'è cchiù a la sò lampa.» — E di ddocu nni veni ca la Morti 'un guarda 'n facci a nuddu.

Palermo.