Folk Tale

Sa folla de sa rosa

Translations / Adaptations

Text titleLanguageAuthorPublication Date
La foglia della rosaItalian__
TitleSa folla de sa rosa
Language codesro
Origin (region)Sardinia

Una borta ci fiat unu chi fiat prateri, teniat una sorri. Una dì custa picciocca fiat affacciara, e passara una femmina chi bendiat floris, e da zerriat. Comenti iat pigau is rosas po das castiai, si fiant totu sfollaras, e cussa femmina inchietta d’hat nau: – «A chi si agattit pring[i]a de sa folla de sa rosa». Apusti de tempus iat fattu una pipia, fiat bella, propriu comenti est una folla de sa rosa; sa mamma da teniat acquara po chi no si ndi accattessit su frari. Da pesat aici finzas a quattr’annus, insandus da mandat a scola, custa pipia dogna dì candu andat a scola, passat aundi est sa buttega de su ziu. Una dì da zerriara, e d’hat domandau de chini fiat filla. «De sa folla de sa rosa». Custu si nd’est arrisiu, candu hat intendiu filla de sa folla de sa rosa. E si nd’est andat. Un’atra dì da torrat a zerriai, e d’hat regalau una pariga de oricchinus. Issa est andara a domu cuntenta, e si d’hat contau a sa mamma. Sa mamma candu iat intendiu chi si dus iat regalau unu prateri, s’est impaurìa, e subitu ha penzau chi fessit su frari. Cessu hat nau tra issa, imoi si scoberidi. E ita fait? da bestit cun sa roba prus bona, di ponit cuddus oricchinus; candu fiat bistìa, d’hat postu un’agulla in su zugu, e da fai dormiri. Candu fiat dormia, d’hat posta aintru de una cascia, da serrat, e da lassat in s’apposentu. Arrui malaria, candu fiat po morri, [h]a zerriau su frari, e d’hat nau: – «Ne, custa est sa crai de tali apposentu, giuramì chi no das a oberri mai». – E issu d’hat nau chi sì. Hat pigau sa crai, e d’hat appiccara. A s’uncras sa sorri est morta, duncas issu mischinu s’incontra solu. Insandus s’è coiau, e sa dì chi hat sposau, d’hat nau a sa mulleri: – «Custa est sa crai de tali apposentu, giuramì chi no d’has a oberri mai». – Issa po unu pagu de tempus s’est sustegna, ma sempri candu passat accanta de cussu apposentu narat: – «Ita ci hat ad essi in custu apposentu chi no bolit a ci oberri?» Una dì no s’est pozzia prus frenai, indi hat spiccau sa crai e hat obertu. Candu est intrat, hat nau: – «Ma non c’est nienti. Ah! c’est custa cascia, andaus a biri ita ci hat ad essi». D’oberit, e c’incontrat cudda pippia; issa ita fait? indiddi bogat cuss’agulla, e is oricchinus. Subitu sa pippia si nd’est scirara, issa da pigat, e indidd’ha pigau totu sa roba chi portat. Da portat in cusgina, e d’hat intinta totu de nieddu, e d’hat bistìa de roba beccia, ha torrau a serrai s’apposentu, e torrau appiccai sa crai. Candu est begnu su mariru, d’hat nau: – «Castia, happu comprau custa scraitta, po mi fai cumpangia». Issa da trattat mali, su mariru a su contrariu da bolìa beni. Apusti de pagus dis su mariru deppìa partiri, e d’hat nau a sa scraitta: – «Ita bolis chi ti portit candu bengu de su viaggiu?» D’hat nau: – «Portimì una perda de accuzzai, e unu corteddu de amollai». – «Si du raccumandu; si si ndi scarescit de custu, su bastimentu no hat a camminai». Su meri è partìu, est arribau a su logu, ha fattu totu is cummissionis chi deppia fai; però s’est scaresciu de su chi d’iat nau sa scraitta. Su bastimentu si ponit a sa vela, e no bolia camminai; insandus su capitanu hat nau: – «Ma ita boli nai? calinquna cosa s’hanti scaresciu?» – «Su meri de sa scraitta si fiat scaresciu de sa cummissioni». Insandus è torrau a calai in terra, e ha comprau sa perda de accuzzai, e su corteddu de amollai. Si funti postus in viaggiu, e in duas dis fianta arribbaus. Subitu arribbau, sa scraitta d’iat domandau si si fiat arregord[au d]e sa cummissioni. D’hat nau chi sì, e si d’hat donara. Sa notti candu fianta corcaus, su meri intendìa chistioni. Si nd’è pesau, e est andau accanta de s’apposentu de sa scraitta; candu intendit chi fiat issa, castia de su stampu de sa crai, e ha bistu chi teniat sa perda de accuzzai, e su curteddu de amolai asua de sa mesa, e domandat a issus: – «T’arregordas candu mamma iat pigau cuddu mazzu de rosas, e chi si fiat sfollau, e cussa femmina d’iat nau: – A chi s’agatti pring[i]a de sa folla de sa rosa?» – «Deus t’arregordit?» arrispundit, sa perda de accuzzai, e su corteddu de amolai. – «T’arregordas candu mamma mi mandat a scola, e deu passamu sempri aund’è cuddu prateri, chi una dì m’ia domandau ita mi naranta, e deu d’happu arrispustu chi femmu filla de sa folla de sa rosa; e issu s’est postu a riri, chi no du bolia crei?» – «Deus t’arregordit?» – «T’arregordas candu m’iat zerriau cudda dì, e m’iat donau cuddus oricchinus?» – «Deus t’arregordit?» – «T’arregordas candu mamma mia fia morendi, e iat fattu giurai a ziu miu, candu d’ha donau sa crai de s’apposentu, aundi femmu deu, chi no d’obergessi mai?» – «Deus t’arregordit?» – «T’arregordas candu ziu miu s’è coiau, e iat raccumandau a sa mulleri chi no c’essit obertu?» – «Deus t’arregordit?» – «T’arregordas candu zia mia, po curiosidari fiat intrara in s’apposentu e iat obertu sa cascia, e m’hat spollau de sa roba mia? candu mi nd’hat spuntau s’agulla, mi ndi seu scirara; m’ha pigau, m’hat intintu, e m’ha postu custa roba?» – «Deus t’arregordit?» – «T’arregordas sa dì, candu è begnu ziu miu a domu, e zia mia d’iat nau: Bis, happu comprau una scraitta?» – «Deus t’arregordit?» «Duncas, perda mia de accuzzai, e corteddu miu de amolai, fai su chi scis». A custu su ziu intrat in s’apposentu, e di narat: – «Ita fais? puita ti bolis bocciri?» – «Ita bolit? po canto seu aici disgraziara, no mi aspettat atru che sa morti». Insandus su ziu da pigat, da portat aund’è sa mulleri, d’iat fatta sciacquai, da torrat a bistiri de sa roba sua, e c’iat bogau foras de domu sa mulleri, e ha biviu issu cun sa netta.


Text view