Y llew a’r teirw

Yr oedd pedwar Tarw yn pori y’nghyd mewn cae mewn heddwch a chariad mawr. Digwyddodd fod Llew wedi sylwi arnynt, ac yn eu gwilio yn barhaus, yn y gobaith o allu gwneuthur ysglyfaeth o honynt, ond cafodd nad oedd fawr olwg iddo lwyddo tra y cadwent hwy mor unol â’u gilydd. Fe ddechreuodd, gan hyny, yn ddirgelaidd, daenu. chwedlau maleisddrwg am y naill, wrth y llall o honynt; nes, o’r diwedd, iddo greu drwgdybiaeth ac atgasedd rhyngddynt â’u gilydd. Cyn gynted ag y gwelodd y Llew eu bod yn ysgoi eu gilydd, ac yn ymwahanu, gan bori bob un ar ei ben ei hun, fe syrthiodd arnynt, y naill ar ol y llall, ac a’i hysglyfaethodd oll yn hwylus.

Y mae ymrafaelion cyfeillion, yn fanteisiol i’w gelynion.