Y llwynog a’r grawnin.

Digwyddodd i Lwynog grwydro ar ei raib, yn amser cynhauaf y Grawnwin, i mewn i winllan lle yr oedd y sypiau Grawnwin aeddfed yn hongian ar y cangau. Yr oedd yr olwg arnynt mor ddanteithol nes yr oedd y Llwynog yn llawn o flys angerddol am eu mwynhau; ond yr oeddynt yn crogi mor uchel fel nad allai, er ei holl ymdrechiadau, ddim cyrhaedd gafael ar un o honynt. Wedi ymdrechu, a neidio, a neidio i fynu drachefn a thrachefn, nes llwyr flino, a gweled nas gallai lwyddo i gael eu profi, torodd ei galon, a chiliodd ymaith gan ymson ynddo ei hun, “Pw! ni waeth pwy a’u caffo, Grawnwin surion ydynt.”

CYMHWYSIAD. Mor ffol ydyw i neb i ddibrisio cyrhaeddiadau a thrugareddau gwir werthfawr, yn unig oblegid eu bod hwy wedi methu cael gafael arnynt.