Yr asyn a’i feistriaid.

Asyn, yn perthyn i Lafurwr, ac yn cael ond ychydig i’w fwyta, a llawer i’w wneyd, a ddeisyfodd ar Iau ei waredu o wasanaeth y Llafurwr, a rhoddi iddo feistr arall. Iau, yn ddig oblegyd ei anfoddlonrwydd, a’i trodd ef drosodd i Grochenydd; yr oedd ganddo yn awr lwythau trymach nag o’r blaen, ac fe apeliodd eilwaith at Iau i’w waredu, yr hwn a drefnodd, gan hyny, iddo gael ei werthu i Farcer. Yr Asyn erbyn hyn wedi syrthio i waeth dwylaw nac erioed, ac yn sylwi bob dydd ar orchwyl ei feistr a waeddodd allan, gydag ochenaid, “Och! fi, y fath Greadur truenus ydwyf! Buasai yn llawer gwell i mi aros gyda fy meistriaid blaenorol, canys yr wyf yn gweled fod fy meistr presennol, nid yn unig am fy ngweithio yn galettach tra y byddaf byw, ond na arbeda fy nghroen wedi i mi farw.”

Gwell yw y drwg a wyddom, na’r drwg nas gwyddom. Anfynych y gwna newidiad amgylchiadau, dawelu y dymer anfoddog