Yr heliwr a’r pysgottwr.

Yr oedd Heliwr yn dychwelyd o’r mynyddoedd, yn llwythog o helwriaeth, ac yr oedd Pysgottwr yn dychwelyd yr un amser, gyda’i fasged yn llawn o bysgod, pan y digwyddasant gyfarfod ar y ffordd. Dymunai yr Heliwr gael dysglaid o bysgod, a’r Pysgottwr a hiraethai am swper o helwriaeth ; felly, rhoddodd pob un i’r llall gynnwys ei fasged ei hun. Parhasant i newid eu hystôr a’u gilydd bob dydd, fel y sylwodd rhywun o’r diwedd, “Yn awr, trwy y cyfnewidiad parhaus hwn, fe ddinystriant eu blas at y bwyd, a bydd pob un o’r ddau yn fuan yn dymuno dychwelyd at ei hen fwyd yn ol.”

“Nid dâ rhŷ o ddim”