Yr eryr a'r fran

Disgynodd Eryr oddiar graig uchel ar gefn Oen, ac a'i cariodd ymaith yn ei grafangau. Coegfran yn digwydd gweled yr orchest, a feddyliodd y medrai yntau wneyd yr un peth, ac a ddisgynodd â'i holl nerth ar gefn Myharen, gan feddwl ei gario ymaith yn ysglyfaeth; ond glynodd ei ewinedd yn y gwlan, ac fe wnaeth y fath ystŵr wrth ymdrechu diangc, fel ydarfu i'r bugail, yr hwn a welodd trwy y mater, dd'od yno a'i ddal ef; wedi tori ei adenydd, fe'i dygodd adref i'w blant. "Pa aderyn yw hwn, ein tad a ddygasoch i ni? " gofynai y plant. " Wel," meddai yntau, "os gofynwch iddo ef, fe ddywed i chwi mai Eryr ydyw, ond os cymmerwch fy ngair I ar y mater mi a wn nad yw ef ond Coegfran."

Daw aml un i waradwydd a gwarth, trwy gamfarnu ei alluoedd ei hun.