trans-8623

Wilen vant I aren I slecke; Hi namse ende droechse bi den becke. Die slecke sloet haer in die scelle, Dat haer die aren, daer ic af telle, In ghere manieren mochte daren. Doe seide die wuwe toten aren: ‘Du dragest daer I diere gherechte, Constuut ghereden te sinen rechte.’ Doe seide die aren: ‘wiltuut mi wisen, Ic gheve di van miere spisen.’ - ‘Ja ic,’ seide die wuwe, ‘nem dinen vloge, Vliech op toten wolkinen hoghe, Laet vallen die slecke int harde lant, Ende dan vliech hare te hant: Aldus sal breken hare scelle, Dan nem die slecke bi den velle.’ Op vloech die aren, ende vant soe groet Die hitte, dat hiere om bleef doet; Ende die slecke viel opt lant, Soe datse ghene wuwe vant, Ende hiefse op tehant, Ende sloechse in sinen tant. Dus comt lachter ende scade Meneghen man bi quaden rade. Oec es menech man soe quaet, Die I andren ghevet raet, Alsoe hiere best siet in Sijns selfs vrome ende sijn ghewin.