*I ouden liebaert

Wilen was I liebaert Van ouden ghecranct ende gheswaert, Soe dat hi op sinen ende lach. Alse dat deverswijn versach, Het galt hem den ouden slach, Die hi hem gaf over meneghen dach. Die stier wrac hem met sinen horen Van dat hi hem hadde ghedaen te voren. Die esel tert hem op sijn hoeft. Hoert hoes hem die liebart loeft: ‘Wach!’ sprac hi, ‘alsic was jonc, Ende wel op minen spronc, Doe dwanc ict al, doe was ic here, Doe dienden si mi, doe daden si mi ere. Nu doen si mi onwerdichede, Ende slaen te sticke mine lede, Edele ende onnedele mede, Ende daer toe mede clenen vrede.’ Ten ghenen spreect dit bispel, Die vele mach ende dan es fel, Alse hi tsine heeft verloren, Hi moet sijn sachter dan te voren.