trans-8635

Een wolf quam daer in pinen I soghe ginc van verkinen: ‘Ic wille sijn dijn hevemoeder; Van selker saken ben ic vroeder Dan iemen es die ic weet. Brenc voert dine vrucht ghereet, Ic sal doen datter toe staet.’ Die soch bekenden over quaet. ‘Soete vrient,’ seit soe, ‘nu vlie, Ic sal wel doen sonder die. Oec hadstu moeder, edel here, Spare mi doer diere moeder ere!’ Die wolf ginc wech. Die soch dede Met verden hare verholenhede. Hadse den valschen gheloeft, Haer kinder waren haer gheroeft. Hine es gheen vroet man, die pleget Te gheloven dat men hem seghet, Bedi die andren wille bedrieghen, Hem es luttel om I lieghen.