De maaid en de roovers

Doer was es 'n boer, dei 'n vrouw, 'n knecht en 'n maaid haar. Boer en vrouw gingen oet. Knecht en maaid mozzen ien hoes blieven. Dou 't oavend wer vroug knecht, of hai votmog. Maid zee dat 't goud was. Dou knecht weg is, dut ze deuren op grondel. As 't duuster is, heurt ze wat bie schuurdeur. Doar zit 'n gat onner, en der ken 'n kerel onner deur. Zai staait doar kloar mit 'n dik mes. Kerel komt ter deur en zai snidt hom kop of. Zai trekt romp ter deur en heurt roupen van boetenkaant: bis der? Joa, ropt ze, mit 'n grovve stem. En zoo hoalt ze der twaalf achter nkanner deur. Dou komt dattiende, mor dou komt 't bloud ter aanstroomen. Dei trekt kop weer terug, mor zai snidt hom nog net paan van kop of. Hai was de rooverhoofdman. Dou zet ze tegen elke deur 'n romp, zöcht twaalf groode tellers op, en doar zet ze dei koppen op. Dou boer en vrouw weer ien hoes komen, let ze heur dei haile boudel bekieken en vertelt, wat zai doan het. Knecht wordt opslag ofloond. Maaid blift ter wonen. Noa zeuven joar krigt ze n vrijer. 't Is 'n haile meneer en hai dringt ter vot op aan om te trouwen. Hai zel heur hoalen mit 'n kerös mit twei peerden der veur. Dat gaait ook aan op 'n duur. Hai komt mit keros mit twei peerden bie heur en zai gaait mit hom. Onnerweegs dut hai houd van kop of. Dou zigt ze, dat 't de aigenste kerel is, dei zai paan van kop ofhouwen het. Ze dut net of ze niks zain het, trekt buusdouk te buus oet en let hom valen. Dou vragt ze, of ze der even oet mag en kriegen hom weer, mor hai zegt, ien hoes bennen buusdouken genog, doar kens mor oetzuiken, en hai ridt deur. Dou let ze heur snoefdeuske valen en vragt, of ze hom weerkriegen mag. Nee, zegt e, wie loaten hom liggen, ien hoes bennen snoefdeuskes genog. Dou komen ze bie zien hoes. As ze binnengoan, staait er n houwblok mit 'n biel ien koamer. Ze kikt deur glief van deur ien aner koamer en zigt doar 'n kerel mit 'n pot mit kokende eulie. Doar zel zai ien verbraand worren, zeggen ze. Den komt er volk aan en zai kropt gauw ien 'n leeg bedstee. Ze hemmen 'n nichtje van heur te pakken. Ze het 'n gollen ring om vinger. Dei kennen ze der nait ofkriegen. Dou kriegen ze biel en kappen 't wicht vinger of. Vinger vlugt net ien t leeg bedstee. Ze zuiken der overaal noa, mor kennen hom nait weervienen. Den goan ze mit dat wichtje weg ien aner koamer, mor koetsier blift achter. Dei het 't mit 't wicht ien bedstee opkregen, en hai zegt dat ze gauw moaken mout, dat ze achterdeur oet komt. Ze vlucht achteroet, gaait deur 'n dreuge sloot en dat dwaars over 't laand op loop. Noa 'n oogenblik wordt ze deur de roovers vermist. Koetsier mout opslag aanspannen, mor hai het lien versneden en overal knuppen ien moakt. 't Duurt drei ketaier, dat ze aan voart komen. 't Wicht is al n hail end vot, mor op 'n duur zigt ze de kerös aankomen. Ze komt net verbie 'n poar timmerlu, dei 'n brug metseln, en ze metseln heur achter 'n muur. As de kerös mit de peerden der verbie komt, vroagen ze of ze ook 'n wicht zain hemmen. Nee, ze hemmen gainent zain. Dou joagen ze weerom. Ze bennen 'n endje aan voart, dou gaait 't wicht aan rek noa de ploats, doar ze daind het. Rooverhoofdman kikt bie touvaal net om. Dou keeren ze om en goan heur weer achternoa. 't Wicht lopt zich oast dood. Ze bennen tegeliek bie deur en den griepen ze heur bie 't klaid en scheuren heur 'n stuk van rok. Mor ze komt binnen en slaat heur deur veur neus dicht. Twei joar loater krigt ze weer verkeeren mit 'n meneer. 't Duurt 'n haile zet. Dou wil meneer heur mit hemmen om te trouwen. Zai wil trouwen bie de boer doar ze zoo laank woond het. Dag wordt bepoald. 's Oavene te veuren zel der 'n groot feest wezen. Boer hoalt ien overleg mit de maaid 'n poar scholtendainers, mor anern waiten doar niks van. Ze doun allerhande spultjes en den komen ze aan 't vertellen. 't Wicht mout ook aan t woord. Ze wait niks anners as 'n dreum, zegt ze. Ze mout toch mor vertellen, zeggen ze. En ze vertelt: ik zol veur 'n poar joar ook es trouwen mit 'n meneer, en ik ging mit hom ien 'n mooie kerös mit twei peerden der veur noa zien hoes. Onnerweegs verloor ik mien buusdouk. Ik wol hom oppakken, mor dat mog nait. En zoo vertelt ze verder, ook van 't snoefdeuske. Meneer noast heur wordt onrusteg. Stil, zegt ze, t is mor 'n dreum. En den komt er van 't houwblok en biel. Hai wordt nog onrusteger. Stil, zegt ze, 't is mor 'n dreum. Den van de kokende eulie. Hai springt overend. Stil, zegt ze, t is mor 'n dreum. En ze vertelt van de bedstee, van heur nichtje. Hai wil weg, mout noa boeten, zegt e. Nee, zegt ze, blief hier, 't is ja mor 'n dreum en mien vertelsel is gauw oet. En dou ik doar zat, wollen ze heur ring van vinger stelen, en dou ze dei der nait of kriegen konnen, kapten ze heur de haile vinger of. Dei vloog krekt bie mie op bedstee, en as mie nait loven wilt, kiek doar is ring! Dou springt hai overend. Nait votgoan, zegt ze, nou bis der, 'k heb al laank genog op die wacht. Dou springen scholtendainers veur 'n dag en boeien hom. 't Haile rooversnust kriegen ze te pakken en ale schatten bennen veur heur.