De oude kat en de jonge muis

Een jonge muis met weinig experiëntie smeekte een oude kat om clementie en haalde daarvoor argumenten aan: - Laat mij toch leven, zei ze, laat me gaan. Ik ben niemand tot last in deze woning. Wie komt hier door mij in de verdrukking? De huisbaas, zijn vrouw, zijn huishouding? Op een enkele korrel graan kan ik bestaan en op een okkernoot een hele maan. Nu ben ik mager, heb nog wat tijd en geef mij later aan uw kroost als ontbijt. Zo sprak tot de kat een gevangen muis. De kater zei: - Muisje, nu ben je abuis. Waarom moet ik zo'n discours aanhoren? Het is net alsof je zou spreken tot een dove. Een kat en nog wel een oude zou je de vrijheid geven? Dat is nog nooit gebeurd in een kattenleven. De natuurwet jaagt je bij Hades binnen. Sterf dan en schik je naar de Schikgodinnen. Mijn jongen vinden altijd wel wat op tafel. De kat hield woord. Wat nu betreft mijn fabel, ziehier de les die men eruit kan halen: De jeugd meent het steeds te kunnen halen, maar de ouderdom is zonder genade.