Wolf leert vliegen

Wolf wordt gek van de honger. Elke keer als hij bij een dood beest aankomt, heeft Aasgier al lang het lekkerste vlees er vanaf gegeten, zo dat alleen de kale botten voor hem overblijven.

"Ach, Aasgier," klaagt Wolf, "kan je me niet vertellen hoe jij altijd zo snel weet dat er iets te eten is?"

"Dat is makkelijk" antwoord Aasgier. "Ik vlieg hoog in de lucht en kijk over de hele wereld heen. Jij kan alleen maar tot de bosjes recht voor je neus kijken."

"Leer me dan ook vliegen," zegt Wolf.

"OK," zegt Aasgier, "kom, klim maar op mijn rug en kijk goed wat ik doe."

Aasgier spreidt zijn sterke vleugels en Wolf kan zit nog nest vastklampen.

"Zie je wel, Wolf?" roept Aasgier als je hoog over een groep struiken vliegen. "Dit is makkelijk. Spring maar van mijn rug en flapper met je benen zoals ik met mijn vleugels doe."

Wolf duikt door de lucht, maar hoe hij ook schopt of spartelt, hij valt als een baksteen, midden in de struiken.

"Au!" huilt Wolf terwijl hij uit de prikkende takken klimt.

"Laat dat een les voor je zijn! roept Aasgier van boven. "Een dier is gemaakt om te lopen, en een vogel om te vliegen. Een als een dier probeert te vliegen, dan komt daar ellende van."