Toen de Dood naar Bagdad kwam

De leerling van een Sufi uit Bagdad zat op een goede dag in een hoekje in een kroeg en hoorde twee mannen met elkaar praten. Uit wat ze zeiden kon hij afleiden dat een van de twee de Engel des Doods was.

"Ik moet nog een aantal bezoeken afleggen in deze stad gedurende de komende drie weken," zei de engel tegen zijn gesprekspartner.

In paniek hield de leerling zich verscholen totdat de twee vertrokken waren. Hij deed een beroep op zijn intelligentie om een manier te verzinnen om een eventueel bezoek van de engel te voorkomen, en kwam tot de conclusie dat als hij een poosje uit Bagdad weg bleef, de dood hem niet kon bereiken. Van daar was het maar een kleine stap om te besluiten het snelste paard te huren en in de nacht zo snel mogelijk richting de verre stad Samarkand te rijden.

In de tussentijd had de Dood een ontmoeting met de Sufi leraar en ze spraken over verscheidene personen. "En waar is die leerling van jou?" vroeg de Dood.

"Hij is vast ergens in de stad, in diepe overpeinzing, wellicht in een karavanserai," zei de leraar.

"Merkwaardig." zei de engel, "want hij staat op mijn lijst. Ja hoor, hier is het: ik moet hem over vier weken ophalen, en nog wel in Samarkand."