Barandany na ofiarę

Widząc, że wieńce kładą, że mu rogi złocą, Pysznił się tłusty baran, sam nie wiedział o co. Aż gdy postrzegł oprawcę, a ten powróz bierze, Aby go poniewolnie ciągnął ku ofierze: Poznał zwój błąd; rad nie rad wypełnił los srogi, Nie pomogły mu wieńce i złocone rogi.