Człowieki zdrowie

W jedną drogę szli razem i człowiek i zdrowie, Na początku biegł człowiek, towarzysz mu powie: Nie śpiesz, się bo ustaniesz... Biegł jeszcze tem bardziej. Widząc zdrowie, że jego towarzystwem gardzi, Szło za nim, ale zwolna. Przyszli na pół drogi, Aż człowiek, że z początku nadwerężył nogi, Zelżył kroku na środku. Za jego rozkazem Przybliżyło się zdrowie, i odtąd szli razem. Coraz człowiek ustawał, a że się zadysza — Prowadź mię, iść niemogę, rzekł do towarzysza. — Było mnie zrazu słuchać, natenczas mu rzekło. — Chciał człowiek odpowiedzieć...lecz zdrowie uciekło.