Kruk i lis

Bywa często zwiedzionym, Kto lubi bydź chwalonym. Kruk miał w pysku ser ogromny; Lis niby skromny Przyszedł do niego i rzekł: Miły bracie! Nie mogę się nacieszyć, kiedy patrzę na cię. Cóż to za oczy! Jch blask aż mroczy! Czyż można dostać Takową postać? A pióra jakie! Śklniące, jednakie. A jeśli nie jestem w błędzie, Pewnie i głos śliczny będzie. — Więc kruk w kantaty — skoro pysk rozdziawił, Ser wypadł, lis go porwał, i kruka zostawił.