Lewi osieł

Kiedy dmie głupi, śmiech z wzgardą zyska. Wziął raz lew osła do stanowiska I okrył liściem, Żeby za przyjściem Zwierzęta go nie poznały, A gdy ryknie, uciekały, A on je miał brać wówczas utajony. Co miał czynić, nauczony, Jak jął spiewać po swojemu, Taki dał połów lwu obżartemu, Iż mu za to podziękował. — I masz za co, rzekł osieł, bom ja sam polował. — Żebyś nie był tak głupim, nie byłbyś zuchwały, Rzekł zwierz wspaniały, Zażylem cię dlatego, iż jesteś straszydło, Skryłem postać obrzydłą, A żeś jet hardy, z tego teraz wniosłem, Iż osieł, choć z lwem, przecie zawsze osłem.