Wilczki

Pstry jeden, czarny drugi, a bury najmniejszy, Trzy wilczki wadziły się, który z nich piękniejszy, Mówił pierwszy: Ja rzadki. — Mówił drugi: Ja gładki. — Mówił trzeci: Ja taki, jak i pani matka. — Trwała zwadka. Wtem wilczyca nadbiegła, Gdy w niezgodzie postrzegła — Cóżto? rzecze, same w lesie Wadzicie się? — Więc one w powieść, jak się rzecz działa. Gdy wysłuchała — Idzie tu wam o skórę, rzekła, miłe dzieci! Która zdobi, która szpeci? Nasłuchałam się tego już to razy kilka, Nieprzystoi to na wilka Wcale. Ale Jak będziecie tak w kupie Dysputować się głupie: Wiecie, kto nie zbłądzi? Oto strzelec was pozwie, a kuśnierz osądzi.