Folk Tale

S’Orcu e is duas gomais

Translations / Adaptations

Text titleLanguageAuthorPublication Date
L’Orco e le due comariItalian__
AuthorFrancesco Mango
LanguageSardinian
OriginItaly

Una borta ci fiat duas gomais, biviant accanta, si boliant mera beni, e bessiant sempri impari. Una dì funti bessias a passillai, e funti passaras accanta de un ortu; una de cussas iat bistu unu cardulinu, e sicomenti fiat gravida, narat a sa gomai: «Intraus, puita chi happu bistu unu cardulinu, e d’happu disigiau». Arrispundit sa gomai: «Sì, intreus subitu, profitteus de custu momentu chi no si biri nisciunus». Intrant, e s’accostant po du tirai, tirant e non bolit bessiri, tirant forti e i ndi bessit s’Orcu, e narat a cussa femmina: «Su cardulinu ge ti du dongu, però cun d’unu pattu. Candu has a parturiri, has a fai una bella pipia, e arribara a s’edari de quattr’annus, d’has a portai a mei». Apusti de paghu tempus cussa femmina iat parturiu, e iat fattu una pipia bella comenti su soli, bianca e arrubia, cun is pilus colori de oru, e d’iat postu de nomini Maria. Cussa pipia, cantu prus cresciara, prus bella fiat. Appena fattus quattr’annus, sa mamma s’arregordat de sa promissa fatta a s’Orcu de si da portai aund’est issu, e si da portat. S’Orcu biendidda aici bella, si nd’est innamorau, e d’hat nau: «Tui has a essi sa cumpangia mia». Insandus sa mamma s’est cungedara, e si nd’est andara, e Maria est atturara sola cun s’Orcu, fiat issa meri de totu su palazzu. Da stimat mera ma no da lassat a bessiri. Candu s’Orcu beniat a domu, zerriat a Maria e di narat: «Mela mia de appiu, ghettamì is pilus chi mi nci arziu». Candu Maria est arribara a disgiott’annus, fiat una bella picciocca. Una dì fiat affacciara; passat una carrozza cun d’unu signuri seziu, custu fiat unu prinzipi. Appena bistu Maria, si nd’est innamorau e hat nau: – «Mi da bollu sposai». Issa puru fiat innamorara de issu, puita issu puru fiat unu bellu piccioccu. De sa dì no mancara de passai. Una dì Maria circhendi cosa in d’unu calasciu, incontrat tres rotulus, e domandat a s’Orcu: – «Puita serbint custus rotulus?» – «Custus rotulus serbint, si po casu unu ti bolessit sighiri, tui ghettendi custus, no arribant mai aundi ses tui, puita ghettendirindi unu, bessit unu mari de acqua, ghettendi s’atru, bessit unu mari de spinas». Maria, appena intendiu custu, si nd’est impossessara. Apusti de paghus dis cumbinara cun su prinzipi de fuìri; atturant intendius chi issu deppiat portai una scala de linna, e d’appoggiara a sa ventana; Maria deppiat calai de inguni. Sa dì chi iant stabilìu, arribat su prinzipi; ponit sa scala; Maria calara; e da fait sezzi in carrozza cun issu, e partint. Eccu chi si ritirat s’Orcu, zerriat a Maria, comenti soliat fais sempri, e nisciunus d’arrispundit, zerriat un’altra borta, nienti; s’affacciat e da biri in carrozza. Pigat, e scappara a curri po n’anch’in didda pighai cun issu. Appena Maria si nd’est accattara, pighat unu de cussus rotulus, du ghettat, e bessit unu mari de acqua; pighat s’Orcu e si buffara totu s’acqua; Maria ghettat s’atru, e bessit unu mari de fogu, e s’Orcu indi torrat s’acqua e sturat su fogu, ghettat s’atru, e bessit unu mari de spinas. Candu issu biri s’impossibilidadi, zerriat a Maria e d’hat nau: – «Castiamì po s’urtima borta». Issa si furriat, e s’Orcu d’hat nau: – «Anchi ti furris a facci de gattu». E aici est istettiu. Arribant a su palazzu reali, sa reina, appena d’hat bista, hat nau a su fillu: – «E bolis isposai custu mostru?». E su fillu arrispundit: – «Ma candu ind’idd’happu furat, portat sa facci coment est sa nostra». Sa reina no podìat biri custa. Su principi d’inserrat in d’unu apposentu, e no da lassat a bessiri po nudda. Una dì su rei iat ordinau a totus is nuras de di presentai una pariga de cortinas po biri cali iant essi stettias mellus, e puru Maria das deppiat presentai. Ita fait custa? mandat una cameriera aund’est s’Orcu, e di mandat a nai: chi su rei iat ordinau a totus nuras de di presentai una pariga de cortinas, e chi issa no sciera comenti fai. Eccu chi s’Orcu di mandat una pariga de cortinas; Maria totu cuntenta sa notti das deppiat presentai, si bestit e intrat in sa sala; is connaras si castianta e arrienta, naranta tra issas: – «Ita hat a sciri fai custa cun sa facci de gattu?». Eccu chi dognunu presentat is suas: a su rei funti prasgias mera prus cussas de Maria; d’hat fattu tantis cumplimentus a issa e a is atras nuras nudda. Is connaras indi teniant una gelosia de Maria chi no si creiri. Basta. Accabara sa presentazioni, dognuna s’indi bandat a domu sua. S’uncras Maria torrat a mandai sa cambarera aund’est s’Orcu e di mandat a nai chi boliat una scatula chi ci fessit un’acqua po ind’iddi fai andai cussa peddi, e torrai comenti fiat. S’Orcu di mandat una bella scatula, aundi ci fiat tant’acquas, sabonettus; Maria si sciacquara, e ind’iddi bandat totu, e di beni sa facci comenti da teniat. Insandus su prinzipi d’hat isposada, e iant fattu benni a s’Orcu po bivi cun issus.


Text view