Folk Tale

Sa morti de su poburu

Translations / Adaptations

Text titleLanguageAuthorPublication Date
La morte del poveroItalian__
AuthorFrancesco Mango
LanguageSardinian
OriginItaly

Una borta ci fiat unu poburu, e teniat una perra de fa; tocca sa porta de una domu, e narat: – «Mi hant a fai sa caridari de mi stuggiai custa perra de fa, chi bandu a mi scurtai una missa?» – «Sì sì, sì sì», arrispundit cussa femmina, da pigat e da ponit asua de sa mesa; banda su gabuniscu e ci pappara sa perra de sa fa. Eccu chi benit su poburu, e circa sa fa, e sa femmina totu mortificara d’hat nau: – «Bon omini miu, mi nci d’hat pappara su gabuniscu». – «O su gabuniscu, o sa perra de sa fa, o su gabuniscu, o sa perra de sa fa». E di donat su gabuniscu. Bandat a un’atra domu, e narat: – «Aguantintimì custu gabuniscu chi bandu a mi scurtai una missa». «Sissì, sissì», di narat cussa femmina. Custa ci teniat unu porcu, e ciddi pappara su gabuniscu. Beni s’omini: – «Dongamì su gabuniscu». – «Bon omini miu, d’hat pappau su porcu». – «O su gabuniscu o su porcu, o su gabuniscu o su porcu». E di donat su porcu. Bandat a un’atra domu e di narat: – «Fazzantamì sa caridadi de m’aguantai custu porcu». – «Pongariddu inguni». Custus teniant unu quaaddu, e custu quaaddu c’iat pappau su porcu. Torra su poburu, e narat a di donai su porcu: – «Bon omini miu, mi nci d’hat pappau su quaaddu». – «O su porcu o su quaaddu, o su porcu o su quaaddu». E di donat su quaaddu. Bandat a un’atra domu, toccat, e dis narat chi fazzessinti sa caridadi de d’aguantai su quaaddu. «Sì sì, sì sì, pongariddu inguni». Lassa su quaaddu, e bandat a missa. In custa domu ci fiat duas pipias; a custas dis benit in conca de portai su quaaddu a buffai acqua, e du portant foras. Comenti fiat inguni, dis fuiri su quaaddu. Eccu chi beni su poburu, e narat: – «Bona femmina, dongamì su quaaddu». E sa femmina mortificara d’arrispundit: – «Chi su quaaddu d’iant portau is pipias a buffai acqua, e chi dis fiat fuìu». – «Ah!», arrispundit su poburu, «o su quaaddu o is pipias, o su quaaddu o is pipias». E di donat is pipias. Das ponit aintru de unu saccu, e si ndi bandat, pigat e das portat a un’atra domu. In custa domu ci fiat una femmina beccia, e fiat friendi zippulas; in cussu saccu ci fiat unu stampu, e cussas pipias bogant su diru de cussu stampu, e zerriant: – «Jaia zippuledda». Custa fiat diaderu sa jaia. E appena intendiu custu, iat nau tra sei: «Custas depintessi nettas mias». Oberi su saccu, e fiant issas. Insandus sa jaia indiddasà bogaras, e d’iat postu dus canis arrabbiaus. Torra s’omini, e sa femmina di donat su saccu; issu si du carrigara a conca, e toccara. Arribau a domu sua, cuntentu chi fiat bellu prangiu cun is pipias; inveci scappia su saccu, indi bessint is canis arrabbiaus, chi d’afferranta a sa mola de su zugu, e du boccinti.


Text view