Folk Tale

Su meri e su serbidori

Translations / Adaptations

Text titleLanguageAuthorPublication Date
Il padrone e il servoItalian__
AuthorFrancesco Mango
LanguageSardinian
OriginItaly

Una borta ci fiat unu preri chi circara unu serbidori. Una dì indiddi benit unu, d’hat aggiustau, d’iat nau chi deppia fai prangiu, chi di deppia ponni is miggias e is buttinus; insandus d’iat mostrau is crapittas, e d’iat nau: «Comenti si nanta custas?» – «Is crapittas», arrispundit su serbidori. Pigat su meri e di donat una bussinara; «no, no si nanta aici: is trippiddis, trappiddis». Insandus d’iat mostrau is miggias, e d’iat domandau: «Comenti si nanta?» – «Is miggias», arrispundit su serbidori. E di torrat a donai una bussinara; «si nanta is lunghieras». Insandus d’iat mostrau sa dispenza, d’iat domandau ita si narat, e su serbidori iat arrispustu: – «Sa dispenza si narat». E su meri di zaccara un’atra bussinara: – «Stupidu chi ses, si narat s’abbundanza». Pigat e di mostra sa gattu: «Custa comenti si narat?» «Sa gattu, su meri». – «Imbecilli chi ses». E di donat una bussinara. «Custu si narat su gattu Raffu». Apusti d’iat mostrau su dinai, e d’iat domandau ita si narat. «Dinai», arrispundit su serbidori. – «No, no, si narat aici», e di donat una bussinara; «si narat su dinaroni». A su serbidori di fiat cumbegnu, e ci fiat atturau dus annus. Apusti de custu tempus si ndi fiat arrosciu, biendi chi sighiat a du maltrattai. Una notti iat pigau un arrogu de paperi, d’iat attaccau a sa coa de sa gattu, candu su meri fiat dormìu, ponit fogu a su paperi, e ci fait intrai sa gattu in sa dispenza, essendirinci ollu e tanti atras cosas, hat cumenzau a pigai fogu. Issu si nd’hat pigau su dinai, e ind’hat scirau a su meri, d’hat zerriau: «Su meri, su meri, su gattu Raffu est abbrusgendi; est intrara ins’abbundanza, e s’abbundanza est pighendi fogu, e deu mi nci seu fuendi cun su dinaroni». – Su meri, no sciendi ita di naranta, d’hat zerriau prima de si ndi andai, e d’iat domandau ita di naranta. Su serbidori arrispundit: – «Mi nanta Mai mi eis bistu aici». Su meri ita fait? si ponit sa suttana, e ci bessit. Scappat a curri po sighiri su serbidori, e sicomenti ci fiat una mara oberta, c’est arruttu. Cumenzat a zerriai, finamenti chi est passau genti e indidd’hanti pesau; e su preri torrat a scappai a curri, e narat: «Eis bistu mai: Mai mi eis bistu aici?» E sa genti di naranta: «No, no, mai deus bistu aici». Est atturau totu sa notti, finamenti chi iat orbesciu, girendi is rugas, e narendi: mai mi eis bistu aici? Candu est torrau a domu, hat incontrau totu abbrusgau; it’ha fattu po disperazioni? si nc’est sciusciau a sa gisterra.


Text view