Folk Tale

S’urzu e is tres sorris

Translations / Adaptations

Text titleLanguageAuthorPublication Date
L’orso e le tre sorelleItalian__
AuthorFrancesco Mango
LanguageSardinian
OriginItaly

Una borta ci fiat unu negozianti, e teniat tres fillas. Deppia partiri, e iat domandau a is fillas ita bolianta a dis portai. Sa manna boliat unu bistiri, sa sigunda una cappillina, e sa terza una rosa. E partit. Arribau aundi deppiat andai, apusti chi iat comprau is mercanzias po su negoziu, iat comprau su bistiri, e sa cappillina, ma sa rosa no d’iat pozzia incontrai, e no sciera comenti fai. Una dì passendi in d’unu giardinu, iat bistu una rosa, e sicomenti no iat bistu a nisciunus, est intrau, e ind’iat segau sa rosa. Subitu ind’est bessiu s’Urzu, e d’ha nau: – «Puita ind’has segau sa rosa?» – «D’happu segara, puita mi d’hat raccumandau filla mia, e sicomenti non d’happu incontrara in nisciunu logu, happu bistu custa, no ci fiat nisciunus, e indid’happu segara». E s’Urzu d’hat nau: – «Ti da dongu, ma cun d’unu pattu, che indi portis a filla tua a innoi». – «Beni», arrispundit cuddu, e si nd’est andau; si est postu in viaggiu, e torrat a su logu suu. Candu est arribau, is fillas d’hanti domandau si si fiat arregordau de su chi d’ianta nau. Issu hat arrispustu chi sì, e ha donau su bistiri a sa manna, sa cappillina a sa sigunda, e sa rosa a sa pittica. Però d’iat nau su babbu: – «Sa rosa ti d’happu portara, ma bisongiu chi tui bengas aundi ti portu deu». D’hat contau su contu, e sa filla iat nau chi ge andara. Pigat a s’uncras, partit cun sa filla po da portai aundi est s’Urzu, e da lassat inì, e su babbu si ndi est torrau a domu sua. Issa ci stia beni, teniat serbitudini; e ci fiat deggiai tres mesis. Una dì issa fiat trista, fiat casi prangendi, e s’Urzu d’hat domandau ita teniat. Issa d’hat nau: chi si fiat sonnara su babbu malariu mera, e s’Urzu d’hat nau: – «Ci bolli andai a du visitai?». Issa d’hat nau chi si. «Bai, ma però no ti trattengas prus de ottu dis; oduncas m’agattas mortu». – «Ti du promittu», iat nau issa, «chi no mi trattengu prus de ottu dis». Issa iat pigau unu serbidori po cumpangìa, e fiat andara. Arribanta, e agattanta su babbu malariu mera, e si nc’est trattegna ottu dis; in custas ottu dis su babbu iat pigau migliorìa, e issa bolia partiri; is sorris no d’hanti lassara partiri, ma d’hanti fatta atturai atras duas dis. Issa no si fiat boffia trattenni prus, e partit cun su serbidori. Candu est arribara, hat agattau s’Urzu mortu, issa cumenzat a prangi, a zerriai, e a si disperai; finamenti est risuscitau, e no fiat prus un Urzu, ma fiat unu bellu giovunu: custu fiat unu rei incantau. Insandus issu d’hat nau: – «Deu happu accabbau s’uncantesimu, imoi scrieus una littra a babbu tu, e du feus benni a innoi». Hanti scrittu, est benniu su babbu, e hanti sposau.


Text view