Folk Tale

Sa picciocca gulosa

Translations / Adaptations

Text titleLanguageAuthorPublication Date
La ragazza golosaItalian__
AuthorFrancesco Mango
LanguageSardinian
OriginItaly

Una borta ci fiat unu signori. Fianta mariru, mulleri e una filla. Custa picciocca d’iant abituara a pappai pasta reali, e no pappara nient’atru. Eccu chi benit a morri su babbu, e sa mamma d’hat nau: – «Filla mia, imoi t’iasta abituai a pappai pani, pezza, e totu comenti pappu deu». – «No, no, deu bollu pasta reali e nisciun’atra cosa». A pagu a pagu sa mamma s’iat bendiu totu po comprai sa pasta reali a sa filla. Finamenti sa mamma bistu chi no teniat prus nudda, si nd’est andara a un’atra zittari cun sa filla, e inguni torrat a cumenzai a comprai dogna dì sa pasta reali, e ha fattu unu muntoni de deppirus. Finamenti chi funti atturaras tres dis senza de pappai nudda. Eccu chi si presentat unu grandu signuri riccu in domu inzoru, e d’hat nau chi fiat begnu po domandai sa filla. Sa mamma d’hat nau chi fiat cuntenta mera, e chi azzettara sa domanda cun presgeri, però chi fiat obligara a di fai conosci chi sa filla teniat unu difettu chi non pappara atra cosa che pasta reali. – «Po cussa no di fait nienti, deu ge seu bastanti riccu e d’happu a donai dogna dì pasta reali». Sposanta, e da portat a su palazzu suu; ci teniat cameriera, cusgineri, e tanti serbitudini. A sa mamma d’hat donau su primu pianu, cun custu però chi no arziessit a visitai a sa filla senza de permissu suu. S’uncras fait unu bellu prangiu issu, ci fiat puddas, piccionis, pisci, ma issa no hat pappau nient’atru che pasta reali. S’uncras si fait unu bellu prangiu, ma pasta reali no, e di narat a issa: – «Castia ita bella chi est sa minestra, tastandi». – «No, no», narat issa. Boganta sa pudda. – «Tastandi, scis ita bella chi est?» – «No, no». E aici est atturara tres dis senza de pappai nienti. Sa de quattru dis su mariru da torrat a pregai a tastai sa minestra chi fiat bona mera. Basta, tanti d’hat fattu chi da tastara, e ge d’hat incontrara bona, e insandus iat imparau a pagu a pagu a pappai de totu. Una dì cumbirat a sa mamma a prandi; sezzinti in sa mesa; e candu biri chi sa filla pappara minestra, pezza, pudda, de totu su chi pappanta is atrus, issu d’hat nau a sa mamma: – «Biri, sa mamma no c’è pozzia arrenesci a di fai lassai su viziu de sa pasta reali, ma deu ge nci seu arrenesciu».


Text view