Folk Tale

Is tres sorris

Translations / Adaptations

Text titleLanguageAuthorPublication Date
Le tre sorelleItalian__
AuthorFrancesco Mango
LanguageSardinian
OriginItaly

Una borta ci fiant tres sorris pobaras, chi tenianta unu cortili chi toccara aundi fiat su rei. Custas piccioccas chistionanta sempri in cussu cortili; is mannas disigianta sposai calinqunu serbidori de su rei, e sa pittica inveci boliat a su reisgeddu. Is sorris si ndi arrienta, da burlanta, finzas candu su reisgeddu d’iat domandara po sposa, ndi fianta gelosas, e naranta a sa sorri: – «Candu mai su reisgeddu ti sposat! du fait po ti burlai, e poi si ndi hat a arriri». Eccu chi sposanta, e si ndi bandat a bivi a corti. S’incontrat pringia, e sempri narat a su mariru chi iat a fai dus bellus pipius. Benit su tempus de sa gherra; su rei partit e raccumandat sa mulleri a is connaras; issas promittinti chi d’iant a fai sciri totu cussu chi suzzedessit. Si poninti de accordu is sorris de scriri a su rei chi sa mulleri iat parturiu, iat fattu dus canis e fiat sempri sa macca. Su rei arrispundit chi ci da boghessinti de corti. Is sorris ci da boganta subitu; issa prangendi domandat su motivu de tanti disprezzu, ma is sorris no di naranta nudda, solu chi fiat ordini de su rei. «Deus si d’hat a pagai», narat issa, «donai forza e passenzia a mei». E bandat in giru finzas chi bandat a unu monti. Inguni ci biviat un omini becciu becciu, chi cun bellu modu d’invitat a atturai in sa domu sua. Benit a parturiri in custu monti, e fait dus bellus pipius, unu omini e una femmina. Torrat su rei de sa gherra e is connadas di contanta totu is maledaris de sa mulleri. Intendendi tanti mali de sa mulleri arrui malariu, e atturat tanti tempus in su lettu; candu fiat sanau, penzanta de du portai in campagna po du sviai; s’accostat a unu monti, e biri dus pipius bellus gioghendi, e narat: – «Ita bellus chi funti! si fessinti mius, ita cuntentu chi emu a essi!» Si accostat, biri su becciu e di domandat: – «Narai, bon omini, mi estis a sciri nai de chini funti custus bellus pipius?» – «Funti de una bella picciocca disgraziada chi est istettia bogara de domu sua po curpa de is sorris». – «D’emu a porri biri?» – «Sì, bandu a si du nai». Da zerriat, e sa giovuna si presentat subitu, e si connoscinti totus dus. «Tui ses sa sposa mia». – «E tui su sposu miu». Subitu s’abbrazzanta, e prangendi de allirghia zerrianta a is pipius, sa mamma dis narat: – «Castiai a babbu de bos atrus, imbrazzaiddu». Is pipius currinti, e sartiendi abbrazzanta su babbu. Cuss’omini becciu scumpartu fiat Gesù Cristu. Su rei hat fattu sezzi in carrozza sa sposa e is pipius, e dus portat a corti. Is sorris das hat fattas tirai de quaaddus arestis, e issus hanti biviu cuntentus.


Text view