Łakomyi zazdrośny

Porzuciwszy ojczyznę i żonę i dzieci, Szedł łakomy z zazdrośnym, Jowisz z nimi trzeci.

Gdy kończyli wędrówkę, bożek im powiedział: Jestem Jowisz, i, żeby każdy o tem wiedział, Proście, o co chcecie; zadosyć uczynię Pierwszemu, a drugiemu w dwójnasób przyczynię. — Nie chce bydź pierwszym skąpy i stanął jak wryty, Nie chce mówić zazdrośny równie nieużyty. Nakoniec kiedy przeprzeć łakomcę nie może — Wyłup mi jedno oko, rzecze, wielki boże! Stało się. I co mieli zyskać w takiej dobie, Stracił jedno zazdrośny, a łakomy obie.