Folk Tale

La figghia di lu mircanti di Palermu

TitleLa figghia di lu mircanti di Palermu
Book AuthorGiuseppe Pitrè
Chapter Nr.072
Language codescn
Origin (region)Sicilia

'Na vota s'arriccunta ca cc'era 'n Palermu un mircanti. Stu mircanti avia 'na sula figghìa; e di sta figghia nn'era troppu gilusu. 'Na jurnata a stu mircanti cci vinni 'na 'mmasciata ca lu vulía lu Re a Napuli. Mischinu, si misi 'nta 'na gran cunfusioni; dici: — «E comu la lassu a mè figghia?!» Iddu va a la casa, e cci cunta la cosa a sò figghia; dici la figghia: — «Papà, chi havi ca è accussì siddiatu?» — «E ch'hê d'aviri, figghia mia! mi mannò a chiamari lu Re, e mi voli a Napuli.» — «Ih! dici idda, e pi chissu s'havi a siddiari? Vassía mi fa 'nchiuvari finestri, finistruna, porti, tutti l'apirturi chi cci su' 'nta lu palazzu; mi fa 'na pruvista, e ch' 'un mi fa mancari l'acqua, e lu Signuri lu pozza accumpagnari.» Dici: — «Sì, figghia mia; ora vaju nni lu mastru d'acqua.» Cci fici tutti li pruvisti; la 'nchiuiju; partíu. Li mastri d'acqua si sapi: a li du' jorna lu mastru cci fici mancari l'acqua. Cunfusa, sta picciotta si misi a firriari lu palazzu, e 'un truvava a nuddu. Comu java firriannu, vitti 'nta 'na càmmara un purteddu, d'unni si scinnía 'nt'ôn puzzu. Affaccia di lu puzzu; scinni, e trova n'âtru purteddu dunni si niscía 'nta 'na finestra, e sta finestra spuntava 'nta lu jardinu di lu Re. Affaccia, e vidi vèniri la Riggina, cci vidi livari 'na chiavi di li capiddi; grapi 'nta 'na purticedda, e la Riggina trasi, e cc'era un turchiceddu. Idda cci purtava lu manciari ogni jornu; e poi si chiuija cu lu turchiceddu. Lu 'nnumani cci stetti accura 'n'âtra vota; e la Riggina fici la stissa cosa. A la picciotta cci nni vinni 'na sorti di currivu; pigghia, ca 'nta la sò finestra cc'era un bellu pedi di granatu, un bellu granatu, e cci la tira 'n facci a la Riggina; e la Riggina morsi bottu 'nta bottu.

'Nta lu palazzu sta Riggina 'un cumparía, e cuminciò 'na gran cunfusioni. — «La Riggina unn'è? La Riggina unn'è?» E la circavanu pi varda e pi sedda. All'urtimu poi la vannu a trovanu 'nta lu jardinu morta. Cunsiddirati la cunfusioni! La pigghiaru e l'acchianaru a palazzu; cci cunzaru lu talamu e cci ficiru l'assèquii; e lu Re chi chiancía a sta Riggina ca l'avía persa senza vidilla cchiui. Ddoppu sta disgrazia, stu Re 'un vosi vìdiri cchiù a nuddu; 'un vosi cchiù dari adènzia, 'un vosi cchiù suciità: nenti. 'Nta stu frattempu s'arritira lu mircanti di Napuli; comu juncíu 'n Palermu, lu primu pinseri chi appi, jiri nni la figghia; e poi nni lu Re. Comu iju nni lu Re 'ntisi sta cosa; alluccutu ca lu truvau stracanciatu di la gran pena di la muggheri chi cci avía mortu. 'N turnannu a la casa cci cuntau la cosa a la figghia, dicennu: — «Figghia mia, io sugnu alluccutu di sta disgrazia chi cci successi a stu poviru Re, ca mischinu 'un si canusci cchiù.» Dici la figghia: — «Ora papà, mi cci voli purtari nni lu Re quantu cci vaju a fazzu 'na visita?» — «Sì, ca ti cci portu.» Comu iju nni lu Re, idda l'accuminciò a cunfurtari e poi pi tuttu cunfortu cci dici: — «Ora stassi cuntenti, Maistà, ca a la Riggina l'ammazzai io c'un granatu chi cci tirai.» — «Ah! 'nfami assassina: 'nca tu l'ammazzasti a mè mugghieri? Ed ha' lu spiritu di cuntallu?!» — «Sissignura, Maistà, ma ora senti la raggiuni, e vidi siddu io haju fattu beni o mali.» E cci cuntau tuttu lu fattu di lu puzzu, di la finestra, e di lu turchiceddu, ca la Riggina cci java e cci purtava ogni jornu lu manciari e si 'nchiuija cu iddu: — «E sta stissa fattetta cci la vitti fari du' jorna; tantu ca mi nni vinni un gran currivu, e cci tirai un granatu, e l'ammazzai.»

Lu Re 'un cci vulia cridiri ca la cosa avia jutu accussi. Idda, sperta, dici: — «Maistà, si nun voli cridiri a mia, Sò Maistà veni cu mia e jamu unn'è vurricata la Riggina e cci fazzu vidiri la mè virità.» — «'Nca jamunìnni.» Comu junceru nni la Riggina, la picciotta la prima cosa chi fici, cci sciugghíu li capiddi, e subbitu cci cadíu la chiavi. Comu l'appi 'nta li manu, si pigghia a lu Re e si lu porta 'nta lu jardinu. Comu junci, grapi idda; e comu grapi vidi lu turchiceddu tisu tisu mortu. Lu Re a vidiri chistu, dici: — «Hai raggiuni!» E subbitu cci passò la colira. Si la porta a palazzu; dici: — «Tu ora ha' a essiri la mugghieri mia.» Cci passò la cumminienza a lu patri; lu patri 'un si lu fici diri du' voti. Si ficiru li capituli; e 'n tempu ottu jorna la figghia di lu mircanti e lu Re fôru maritu e mugghieri.

Iddi arristaru filici e cuntenti

E nuàtri ccà nni munnamu li denti.

Palermo.


Text viewBook