Folk Tale

Lew i mucha

Translated From

Le Lion et le Moucheron

AuthorJean de La Fontaine
Book TitleFables Choisies
Publication Date0
LanguageFrench

Other Translations / Adaptations

Text titleLanguageAuthorPublication Date
Der Löwe und die MückeGerman__
Lehoa eta elxoaBasqueJean Baptiste Arxu1848
AuthorStanisław Trembecki
LanguagePolish
OriginFrance

«Idźże precz, ty śmierdziucho, urodzona z kału!» . Tymi słowy lew zburczał muchę niepomału, Co koło niego brzęczała. Ta mu też wojnę wydała: «A cóż to? że więc jesteś królewska osoba, Przez to już ci się ma godzić Każdemu po głowie chodzić? Wiedz, że ja żubra pędzę, gdzie mi się podoba, Choć jest silniejszy od ciebie.» Rzekłszy, bziknęła, niby trąbiąc ku potrzebie, A potem, podleciawszy dla rozpędu w górę, Paf go w szyję między kłaki! Lwisko się rzuca jak szaleniec jaki, Drapie, szarpie własną skórę, Z ciężkiej złości piany toczy, Ryczy, iskrzą mu się oczy. Słysząc ten ryk, truchleją po dolinach trzody, Drżą nawet leśne narody; A te powszechne rozruchy Były sprawą biednej muchy, Która to w grzbiet, to go w pysk, to go coraz liźnie Po uszach i po słabiźnie, Na koniec mu w nozdrze włazi, Czym go najsrożej obrazi. Już się też lew natedy rozjadł bez pamięci, Ledwie się jadem nie spali, Ogonem się w żebra wali, Pazurami w nozdrzu kręci, Zmordował się, zjuszył, spocił, Aż się na resztę wywrocił. Mucha rada, że wieczna okryła ją sława, Jak do potyczki grała, cofanie przygrawa; A gdy chwałą zwycięstwa zaślepiona leci, Wpada do pajęczej sieci. Ta rzecz nas może tej prawdy nauczyć: Że czasem nieprzyjaciel, co się słabym zdaje, Może nam wiele dokuczyć. I to także poznać daje: Że ten, komu się morze zdarzyło przepłynąć, Może na Dunajcu zginąć.


Text view