Folk Tale

Is dus fraris

AuthorFrancesco Mango
LanguageSardinian
OriginItaly

Una borta ci fiat dus fraris, unu poburu, e unu riccu; su poburu teniat tantis fillus, e su riccu manc’unu. Una dì su poburu iat mandau unu fillu aund’è su frari riccu, e d’iat mandau a nai: – «Chi di mandessit una pariga de panis, puita chi fiant morendi de famini». Su frari d’hat mandau a nai chi andessit in Noramalas. – «Beni, beni», iat nau; zerriat a sa mulleri e di narat: – «Mulleri mia, faimì unu pagu de pani chi bandu a circai Noramalas». Sa mulleri di fait su pani, si du ponit in is bertulas, e partit; comenti fiat camminendi, incontrat un omini becciu; custu fiat Gesù Cristu; e d’hat nau: – «Aundi bandas, fillu miu?» – «Seu andendi a circai Noramalas, chi mi nci ha mandau frari miu» – «Sighi andai chi ge da incontras». E sighit a camminai; comenti fiat camminendi, incontrat una femmina beccia, e d’hat nau: – «Aundi bandas, fillu miu?» – «Bandu a circai Noramalas». – «Ascurta: tui sighis andai finzas chi arribbas a cussu portoni arrubiu; candu ses arribbau, toccas sa porta, là chi hat a bessiri de una fentana una femmina leggia, cun is dentis comenti marronis, e hat a domandai: – «Bella seu?» Tui deppis arrispundi: – Bella comenti est unu soli; insandus ind’hat a bessiri un’atra, leggia prus de cudda; tui arrispundi: Bella comenti est sa luna, has a biri chi t’hanti a fai intrai, o t’hanti a donai cancuna cosa». – «Sì sì, sì sì», arrispundit cudd’omini. Sighit a camminai, eccu chi cumenzat a biri unu portoni arrubiu. – «Ba», hat nau, «deppit essi custu, puita arrubiu no ci nd’est atru». Lompiri e toccat, eccu chi bessit cudda femmina cun is dentis de marronis e di narat: – «Bella seu?» – «Bella comenti est unu soli»; e si nd’intrat, bessit s’atra, prus leggia ancora de sa prima, e di domandat: – «Bellu seu?» – «Bella comenti est sa luna». – «Intra, intra», di nanta custas femminas; e intrat. Piganta e di donanta una bacchetta, e di nanta: – «Tè, custa bacchetta, candu tenis bisongiu, battis custa, e ti bessit totu su chi bolis». Issu presgiau si dispiriri, e si ndi bandat. Candu fiat a mesu camminu, iat ispacciau totu su pani, e teniat famini, battit sa bacchetta, e di bessit una mesa aundi ci fiat de totu; pappara, e candu iat accabbau torrat a batti sa bacchetta, e sparessi totu. Bandat a domu cuntentu; subitu sa mulleri, is fillus funti a giru de issu, aspettendi chi essi portau cosa de pappai. – «Ba, sezzeisì»; battit sa bacchetta, e di torrat a bessiri una mesa, ma una mesa aundi ci fiat de totu; de chi hanti pappau, torrat a batti sa bacchetta, e di cumandara chi fessi bessiri unu apposentu prenu de dinai, e di bessit unu apposentu prenu de dinai. Mandat unu de is fillus aund’est su frari, e di mandat a nai chi fazzessi su presgeri de di lassai un umburu, chi di serbiat po misurai trigu. Mancu mali chi si du lassat, e misura totu su dinai. Candu at accabbau, si nci d’hat torrau. Castia s’umburu su frari, candu biri in fundu unu marengu. Comenti! ha nau tra issu, frari miu est poburu, hat mandau a innoi po una pariga de panis, chi fianta morendi de su famini, e imoi biu unu marengu in su fundu de s’umburu. Si bestit, e ci bandat, candu biri un apposentu prenu de dinai. «E comenti has poziu fai totu custu dinai?» d’hat nau su frari; «e no m’has mandau in Noramalas? Deu seu andau a da circai, e d’happu incontrat». – «Ci bollu andai deu puru», iat nau su frari riccu; e accittotu est istettiu, fai su pani e bandat; candu fiat camminendi, incontrat cudd’omini becciu chi fiat Gesù Cristu, e di domandat: – «Aundi bandas, fillu miu?» – «Aundi bollu», arrispundit issu. «Bai, bai». E sighit andai, incontrat cudda femmina beccia, chi fiat Nostra Signora, e di domandat: – «Aundi bandas?» – «Ah!», arrispundit cuddu, «unu segamentu de conca seis, aundi bollu, bandu». – «Beni, bai, bai», e sighit andai. E arribat a cuddu portoni arrubiu, toccat, e bessit cudda femmina cun is dentis de marronis, e di domandat: – «Bella seu?» – «Leggia comenti su dimoniu», si nc’intrat; e bessit s’atra, e di domandat: – «Bella seu?» – «Leggia comenti sa tentazioni, intrarindi, chi no ti pozzu castiai»; si nc’intrat, oberi sa porta, e du fait intrai, e di donat una bacchetta. Issu fiat totu presgiau; però d’hanti nau chi da battessit candu fiat in domu. Appena intrau in domu, batti[t] sa bacchetta, e di bessit tantis bastonis chi cumenzanta attrippai a issu e a sa mulleri. Insandus iat mandau avvisai su frari, e su frari biendiddus aici, india tentu cumpassioni e dis iat donau una porzioni de is benis sus.


Text view