Folk Tale

La figghia di lu mircanti di Palermu

AuthorGiuseppe Pitrè
Book TitleFiabe novelle e racconti popolari siciliani
Publication Date1870
LanguageSicilian
OriginItaly

'Na vota s'arriccunta ca cc'era 'n Palermu un mircanti. Stu mircanti avia 'na sula figghìa; e di sta figghia nn'era troppu gilusu. 'Na jurnata a stu mircanti cci vinni 'na 'mmasciata ca lu vulía lu Re a Napuli. Mischinu, si misi 'nta 'na gran cunfusioni; dici: — «E comu la lassu a mè figghia?!» Iddu va a la casa, e cci cunta la cosa a sò figghia; dici la figghia: — «Papà, chi havi ca è accussì siddiatu?» — «E ch'hê d'aviri, figghia mia! mi mannò a chiamari lu Re, e mi voli a Napuli.» — «Ih! dici idda, e pi chissu s'havi a siddiari? Vassía mi fa 'nchiuvari finestri, finistruna, porti, tutti l'apirturi chi cci su' 'nta lu palazzu; mi fa 'na pruvista, e ch' 'un mi fa mancari l'acqua, e lu Signuri lu pozza accumpagnari.» Dici: — «Sì, figghia mia; ora vaju nni lu mastru d'acqua.» Cci fici tutti li pruvisti; la 'nchiuiju; partíu. Li mastri d'acqua si sapi: a li du' jorna lu mastru cci fici mancari l'acqua. Cunfusa, sta picciotta si misi a firriari lu palazzu, e 'un truvava a nuddu. Comu java firriannu, vitti 'nta 'na càmmara un purteddu, d'unni si scinnía 'nt'ôn puzzu. Affaccia di lu puzzu; scinni, e trova n'âtru purteddu dunni si niscía 'nta 'na finestra, e sta finestra spuntava 'nta lu jardinu di lu Re. Affaccia, e vidi vèniri la Riggina, cci vidi livari 'na chiavi di li capiddi; grapi 'nta 'na purticedda, e la Riggina trasi, e cc'era un turchiceddu. Idda cci purtava lu manciari ogni jornu; e poi si chiuija cu lu turchiceddu. Lu 'nnumani cci stetti accura 'n'âtra vota; e la Riggina fici la stissa cosa. A la picciotta cci nni vinni 'na sorti di currivu; pigghia, ca 'nta la sò finestra cc'era un bellu pedi di granatu, un bellu granatu, e cci la tira 'n facci a la Riggina; e la Riggina morsi bottu 'nta bottu.

'Nta lu palazzu sta Riggina 'un cumparía, e cuminciò 'na gran cunfusioni. — «La Riggina unn'è? La Riggina unn'è?» E la circavanu pi varda e pi sedda. All'urtimu poi la vannu a trovanu 'nta lu jardinu morta. Cunsiddirati la cunfusioni! La pigghiaru e l'acchianaru a palazzu; cci cunzaru lu talamu e cci ficiru l'assèquii; e lu Re chi chiancía a sta Riggina ca l'avía persa senza vidilla cchiui. Ddoppu sta disgrazia, stu Re 'un vosi vìdiri cchiù a nuddu; 'un vosi cchiù dari adènzia, 'un vosi cchiù suciità: nenti. 'Nta stu frattempu s'arritira lu mircanti di Napuli; comu juncíu 'n Palermu, lu primu pinseri chi appi, jiri nni la figghia; e poi nni lu Re. Comu iju nni lu Re 'ntisi sta cosa; alluccutu ca lu truvau stracanciatu di la gran pena di la muggheri chi cci avía mortu. 'N turnannu a la casa cci cuntau la cosa a la figghia, dicennu: — «Figghia mia, io sugnu alluccutu di sta disgrazia chi cci successi a stu poviru Re, ca mischinu 'un si canusci cchiù.» Dici la figghia: — «Ora papà, mi cci voli purtari nni lu Re quantu cci vaju a fazzu 'na visita?» — «Sì, ca ti cci portu.» Comu iju nni lu Re, idda l'accuminciò a cunfurtari e poi pi tuttu cunfortu cci dici: — «Ora stassi cuntenti, Maistà, ca a la Riggina l'ammazzai io c'un granatu chi cci tirai.» — «Ah! 'nfami assassina: 'nca tu l'ammazzasti a mè mugghieri? Ed ha' lu spiritu di cuntallu?!» — «Sissignura, Maistà, ma ora senti la raggiuni, e vidi siddu io haju fattu beni o mali.» E cci cuntau tuttu lu fattu di lu puzzu, di la finestra, e di lu turchiceddu, ca la Riggina cci java e cci purtava ogni jornu lu manciari e si 'nchiuija cu iddu: — «E sta stissa fattetta cci la vitti fari du' jorna; tantu ca mi nni vinni un gran currivu, e cci tirai un granatu, e l'ammazzai.»

Lu Re 'un cci vulia cridiri ca la cosa avia jutu accussi. Idda, sperta, dici: — «Maistà, si nun voli cridiri a mia, Sò Maistà veni cu mia e jamu unn'è vurricata la Riggina e cci fazzu vidiri la mè virità.» — «'Nca jamunìnni.» Comu junceru nni la Riggina, la picciotta la prima cosa chi fici, cci sciugghíu li capiddi, e subbitu cci cadíu la chiavi. Comu l'appi 'nta li manu, si pigghia a lu Re e si lu porta 'nta lu jardinu. Comu junci, grapi idda; e comu grapi vidi lu turchiceddu tisu tisu mortu. Lu Re a vidiri chistu, dici: — «Hai raggiuni!» E subbitu cci passò la colira. Si la porta a palazzu; dici: — «Tu ora ha' a essiri la mugghieri mia.» Cci passò la cumminienza a lu patri; lu patri 'un si lu fici diri du' voti. Si ficiru li capituli; e 'n tempu ottu jorna la figghia di lu mircanti e lu Re fôru maritu e mugghieri.

Iddi arristaru filici e cuntenti

E nuàtri ccà nni munnamu li denti.

Palermo.


Text viewBook