Duo Milites et Latro

Duo cum incidissent in latronem milites, unus profugit, alter autem restitit et uindicauit sese forti dextera. Latrone excusso timidus accurrit comes stringitque gladium, dein reiecta paenula "Cedo" inquit "illum; iam curabo sentiat quos attemptarit." Tunc qui depugnauerat: "Vellem istis uerbis saltem adiuuisses modo; constantior fuissem uera existimans. Nunc conde ferrum et linguam pariter futilem. Vt possis alios ignorantes fallere, ego, qui sum expertus quantis fugias uiribus, scio quam uirtuti non sit credendum tuae." Illi adsignari debet haec narratio, qui re secunda fortis est, dubia fugax.