Tib. Caesar ad Atriensem

Est ardalionum quaedam Romae natio, trepide concursans, occupata in otio, gratis anhelans, multa agendo nil agens, sibi molesta et aliis odiosissima. hanc emendare, si tamen possum, uolo uera fabella; pretium est operae attendere. Caesar Tiberius cum petens Neapolim in Misenensem uillam uenisset suam, quae, monte summo posita Luculli manu, prospectat Siculum et respicit Tuscum mare, ex alte cinctis unus atriensibus, cui tunica ab umeris linteo Pelusio erat destricta, cirris dependentibus, perambulante laeta domino uiridia, alueolo coepit ligneo conspargere humum aestuantem, iactans come officiolum: sed deridetur. inde notis flexibus praecurrit alium in xystum, sedans puluerem. agnoscit hominem Caesar, remque intellegit: 'Heus!' inquit dominus. ille enimuero adsilit, donationis alacer certae gaudio. tum sic iocata est tanta maiestas ducis: 'Non multum egisti et opera nequiquam perit; multo maioris alapae mecum ueneunt'.