De rana et vulpe

Edita gurgitibus olimque [sic] immersa profundo Et luteis tantum semper amica vadis, Ad superos colles herbosaque prata recurrens Mulcebat miseras turgida rana feras, Callida quod posset gravibus succurrere morbis Et vitam ingenio continuare suo; Nec se Paeonio iactat cessisse magistro. Quamvis perpetuos curet in orbe deos. Tunc vulpes pecudum ridens astuta quietem Verborum vacuam prodidit esse fidem: Haec dabit aegrotis, inquit, medicamina membris, Pallida caeruleus cui notat ora color?