*Die teve ende die welpen

Ene teve ghinc swaer met welpen, Soe dat si haer niet en conste gehelpen. Si bat I der ander teven orlof Te gheligghene in haer hof, Ende in haren nest op hovesschede. Die teve dede der ander bede. Alse die teve gheleghen was, Ende van II welpenen ghenas, Dander bat, dat si boude Hare stede rumen soude. Die ghene en wilde doer haer niet vlien, Si seide: ‘wie soude di ontsien? Wiltu vechten jeghen ons drien, Di magher wel leit ave ghescien. Het wort met storme ende met wighen, Seldi uwen nest weder ghecrighen.’ Die al gheloeft, dat hi hoert, Scone sprake ende scone woert, Wort dicke te scerne ghedreven Dit leert ons dbispel vander teven.