Kanaberari haritzak
Behin erran zeion:
Ezteizu zuri Gainkoak
Eman sortze eta indar hon.
Erreghexopitbat
Zuretzat
Karga handia duzu.
Naturak oghen dizu.
Aizen haur txipiennek,
Urrari irri eghinerazlek,
Deizie buria aphalerazten.
Gure belarak, Ahuñe bezain gora,
Ekiaren leinhurak ditizu baratzen,
Tenpestak ere bai gahaitzen.
Oro zurezat ditzu hegora;
Guziak iphar zitatzut iduritzen.
Oraïno sortbazinte ene osto pian,
Nonbait, ene zain hoien artian,
Zoinez betitut bazterak estalzen,
Etzunuke zuk hainbeste minik;
Beghira zinzaket tenpestatik.
Bainan kasik bethi zira sortzen
Urraren ondoetan,
Aiziaren lurretan.
Natura zurezat ezta xuxena,
Eghiazki, baina bai amaizuna.
Zure pietate hau, dero zuhatzak,
Emaiten deizu, arauz, zure bihotz honak;
Bena ezazula ukan anxiarik
Aizen eztit zuk beno loxarik.
Baniz ere aphalzen
Enuzu ni hausten.
Oraïdano aizen kolpu izigarriari
Lerdenik etxeki duzu zuk bizkarra,
Erakutxi ere zer duzun indarra;
Bena biak ghitien beha urhenziari.
Zutelarik hitz hoiek erraiten
Zeru zolatik khexu da jiten
Orroaz, odei sabelian
Hegoaren seme ghehiena.
Azkharena baiere gaiztoena.
Ordian
Zuhainac azkhar du etxekitzen;
Zuhatzak buria du aphalzen;
Bere indarrak dutu hegoak doblatzen,
Erroz gora aldiz aurthikitzen
Buruz kasik joiten zuena zelia
Zankoz ere bai ifernia.