Goixtiarrek bere kondu zaharretan
Diote arathoin bat, hemenko lanetan
Akhiturik,
Olanda gazna batetan
Sarturik,
Hurruntu zela lurko heroxetarik.
Barnaixka zen karbea
Inguru guzian hedatua.
Gure ermita berriak
Han zituen janhariak.
Eghin zuen azkenian
Hainbeste, zankoez
Eta hortzez,
Zoin, egun gutiren barnian,
Han ukan beitzutian
Bizia
Eta atherbia.
Zer behar da ghehiago?
Lodi zen
Eta ghizen,
Zerentako
Gainkoak bere honak beititu igorten
Diener Jeinkotiartzen.
Egun batez Jeinkotiararen etxera
Arathoin-populu mezu eghiliak,
Amoinatto baten galthatzera,
Jin ziren. Ziradiren joailiak
Arrotz-lurretara
Sokorri txerkara,
Gathu armadatik beghiratzeko.
Arathoin hiriko
Atheak
Ziren zerratuak.
Bidian jarri ziren
Bolsak hutsik,
Zeren herria beitzen
Hanitz praubeturik.
Guti zuten galdeghiten;
Lau edo bortz egunen barnen
Segur zielakoz sokorriak
Ziatiela juntatiak.
—Ene adixkidiak, deiote ermitak,
Lurreko gauzetan eztitut nik lanak.
Zertan mundiaz ahatzerik den gaixoak
Sokorri ahal zestakete?
Zer eghin ahal dezake,
Othoitze baizik Jeinkoari
Eman dezeizien sokorri?
Uste dut haren gogo-minak
Sendoturen tiela ziren gaitzak.
Hitz hoiek erranik,
Bere athea hersirik,
Saindu berria barnat joan zen.
Zure iduriala nortaz niz minzatzen,
Arathoin bekaiztiaz baniz aiphatzen?
—Aphezaz?
—Ez, bena bai kapuxiaz;
Sinhexi nahi dut aphezak
Emaile direla guziak.