Jeinkoaren eghinak
Onghi dirade sorthiak.
Ibili gabe lur biribilian
Lasterka eghia honen bilhan,
Proba edireiten dut khuian.
Hiritar batek ikhussirik
Khuia hori zoin zen handia.
Hanitz zuelarik zanko mehia
Erran zuen: zer kaskotik
Igaran zaio, zer guzi eghiliari?
Eghiazki, khuia honen
Gaizki eghin dik ezartez hemen.
Nik, ene fedia,
Ezarri nikia
Txilinxau haritz hoien
Adar batetarik.
Bai, holaxet onxa zukia ezarririk;
Xuxenki beita erraiten:
Nolako arbolia
Halako fruitia.
Garo, zer damua
Hire ez izatez deithua
Gure aphezak alxatzen duenaren
Konseilluara;
Ordian gauza guziak
Zitukia eghinak
Hobekiago.
Ene txinkerra beno handiago
Ezten zi hau
Zertako txilinxau
Eztu ezarri toki hontan?
Enganio handitan
Izan duk Jaun Gainkoa;
Soghin ghehiago
Eta garoari iduriago
Ziok handi dela enganioa.
Gogo horrek gure ghizonari
Emaiten zerolarik zer ari,
Eztiote loik eghin ghizonek
Nik bezain izpiritu dutenek,
Du erraiten.
Behala da joaiten
Haritz pe batera
Loghitera.
Zi bat gaineti da erorten;
Loghiliaren sudurra joiten.
Garok iratzaririk,
Eskua ahorpeghira eramanik,
Bidarreko bizarretik
Zia du idokiten.
Sudur zapatiak
Kanbirazi zeitzon hitzak.
A! a! erraiten du,
Ene sudurrak odol ixortzen du!!
Zer lizate beraz
Zi hau, benturaz,
Izan baliz khuia
Zuhain hortarik eroria?
Gainkoak eztik nahi izan,
Arrazoin handi beitzian;
Badakiat oraï zeren.
Gainkoa gauza guzietan
Zuelarik laidatzen,
Garo etxerat joan zen.