*Den scape ende die hont

Tote enen scape tere stont Quam I herde pijnlijc hont. ‘Gef hare’, seiti, die hont, ‘mijn broet, Dat ic di leende in groter noet’. Tscaep en weet niet wat hi meent: ‘Mi en heefstu niet gheleent’. - ‘Ic doe’, seit hi, ‘ic saelt wel proeven Met lieden meer dan mi behoeven’. Tscaep quam voert metten honde. Daer seide die wolf sine orconde. ‘Ic ben’, seide hi, ‘wel seker das, Dat dbroet den scape gheleent was’. Die wuwe seide: ‘op minen eet Nemic oec, dat ict wel weet’. Doe quam mijn here die havech voert Ende seide ten scape dese woert: ‘Waeromme loechenstu eens dinges, Die du openbare ontfinges?’ Tscaep was in corten stonden Verwonnen met III valschen orconden, Doe moeste tscaep sijn vlies vercopen, Bescoren ende al naect lopen, Ende moeste om onrechte dinc Ghelden dat het noit ontfinc. Bi deser favelen soe bespellen Die valsch sijn ende valscheit tellen, Die quade, die de goede quellen Met orconden van haren ghesellen, Die niet en roeken wat si sweren, Moghen si I andren onteren.