*I man ende i serpent

Een man vant ligghende in den rijn I jonc serpent in swijm. Die man naemt in sinen arm, Ende maket daer soe warm, Dat het vander couden ghenas, Daert te voren siec af was. Doe want omtrent sinen here, Ende het dedem daer soe sere. Doe seide die man: ‘ganc wech, serpent, Twi doestu mi soe groet torment?’ Tserpent en wilde niewer gaen; Dus hevet den man ghevaen. Dus es die goede man ghehoent, Dus es hem goet met quade gheloent. Die den quaden doet uter pine, Hi verdient ghepijnt te sine.