*Den rijc man, den ezel ende die hont

Een aren nam wilen ere vossinnen Haer jonc; met bliden sinnen Droech hise te sinen kinden, Die hi hongherech waende vinden. Doe was die vossinne gram, Ende liep tes si ten bome quam, Daer die aren op sat met sinen broede. Si bat hem doer omoede, Dat hi haer kinder weder gave, Sine bat hem ander have. Hine wils niet doen, hi hadt ommare, Want bi sat hoghe boven hare. Doen was si sere tonghemake; Si ghinc halen I stake Al bornende, ende stroes vele: Daer speelde si van reinaerts spele; Doen ghinc si met behendicheden Den boem ontsteken van beneden. Dat vier sloech op ten neste wart. Dit sach die aren ende wert vervart. Doe gaf hi weder ter selver stont Hare kinder al ghesont. Dit favelkijn leert riken lieden, Dat si den weken niet mesbieden. Doen sijt oec, ic weet I dier, Datse bornen sal int vier.