*Rijc man, ezel ende hont

Een rijc man hadde tere stont Enen ezel ende I hont. Om dat hi hadde den hont soe wert Droech desel nijt ten honde wert. Hi sach den hont in groter weelde, Ende dat sijn here jeghen hem speelde. ‘Ja,’ penst mijn here Boudewijn, ‘Wat meent mijn here, wat mach dit sijn? Twi maect hi dus grote feeste Met ere quader, vulder beeste? Ic ben beter dan die hont: Menech ambacht es mi cont, Ic doe meer pinen dan si twee, Ic draghe, ic hale, ic hebbe wee; Ic wille oec sijn mijns heren vrient Ende dienen hem, daer hem die hont af dient.’ Mettien quam mijn here die wert. Die esel hief op sinen stert, Hi maecte feeste, hi loech, hi sanc, Soe dat hi op sinen here spranc Met sinen vordren voeten bede, Ende dede hem herde lede; Hi wilden cussen an sinen mont In dier wise van den hont. ‘Helpe! helpe!’ riep die here, ‘Dese quetset mi herde sere.’ Doe quam die cnape ghelopen, Ende dedem sine quaetheit becopen. Si sloeghen ende si blouwen, Dat hem sijn leven mochte rouwen. Aldus sijn vele liede, die prien Om eens anders heerscepien; Si hebbens nijt, si hebbens sprake, Dat iemen es met ghemake.