trans-8628

Grote veede droech I part Ende groten nijt ten herte wart, Om dat het sach den hert soe licht, Sijn hoerne groet, sijn haer soe slicht. Geent part quam tenen man ghegaen: ‘Hadstu,’ seidet, ‘ghevaen I hert, die ic di sal wisen, Sijn vleesch dat ware goet te spisen, Beide sijn hoerne ende sijn vel Dat soutstu vercopen wel.’ - ‘In wat manieren,’ seide die man, ‘Moghen wiere best comen an?’ - ‘Sit op,’ seide tpart, ‘ic sal di draghen, Wi selen daer omme varen jaghen.’ Die man sat op ende versach Den hert al staphans daer hi lach. Die hert was dapper ende snel Ende ontliep den parde wel. Tiersten dat geent part was mat, Het sprac den man, die op hem sat: ‘Soete vrient, heet of, Ic ben moede, gef mi orlof.’ ‘Ic hebdi,’ seidi, ‘soe ghevaen, Dune const mi niet ontgaen; Ic dwinghe di metten breidele voren, Ende dine siden metten sporen, Dattu mi niet ontgaen en macht, Al daetsture toe al dine cracht.’ Die valt in sijns selfs net, Dat hi spredet ende set, Hine mochte geensins varen bet Te sinen rechte, te siere wet. Hi es sot, die daer begint vechten, Daer hi hem niet en can verrechten.