*I dief ende I honde

Een dief boet I honde broet. Die hont sprac; ‘in hebs ghenen noet; Men geeft mi,’ seegt hi, ‘broets ghenoech; Du bids mi om dijn ghevoech; Du hads wel gerne dus ghestolen Mijns heren goet, dat mi es bevolen, Lietic minen here aldus ontgoeden, Wat soudic doen. Soutstu mi voeden? Neen du niet. Nu vlie! nu vlie! Dune vlies, ic wroeghe die, Ic basse, ic make selc gheluut, Dat mijn here comet uut.’ Die hont en slacht niet den riesen, Die om I luttel al verliesen, Die om I cort delijt verburen Dat ewelijc sal gheduren.