*Een hoverdich groensel

Een groensel dat was hoverdich Ende vele meer dant was werdich, Het vant die vederen van den pau, Die scone was, groene ende blau. Het versierde soe daer mede, Det het, bi siere hoverdichede, Den sinen onwerscepe dede. Het decte al sine lede Metten vederen van den pauwen. Alse dit saghen die, metten clauwen Trocken si hem die vederen uut, Ende scoerden hem al sine huut. Doe moeste dat groensel met onneren Te sinen maghen wederkeren. Alsijt dus lelijc comen saghen, Doe seide daer I van sinen maghen: ‘Dies en hadstu ghenen noet, Haddi ghenoeghet dijn ghenoet Ende diere naturen cleder. Nu wortstu emmermeer te leder Ende tonwerder met ons allen.’ Dus siet men van den ghenen ghevallen, Die sine hoverdichede drivet Met dinghen, die hem niet en blivet. Wanneer dat hijt heeft verloren, Soe es hi keytiver dan te voren.