*I mulinne ende i vlieghe

Het mende I man met II mulinnen. Int lamoen ghinc die I binnen, Daer hi opsat ende reet, I vlieghe, diese beet. Doe seide die vlieghe dese wort: ‘Avant, mulinne, ganc bet vort, Ic saldi soe sere stoten, Du salt bet herder lopen.’ Die mulinne antworde: ‘van die Ne achtic niet, maer ic ontsie Den ghenen meer, die sit op mie: Die hevet scerper roeden drie, Die mi ghejaghet bringhet Ende met sinen breidele dwinghet, Ende met sinen gerden slaet. An hem es dat mijn leven staet; Dune mogest mi doen no goet, no quaet, Al segestu dine overdaet.’ Aldus sijn vele quader lieden, Die I goeden man mesbieden. Alsine te vernoye sien, Al vernoy moet hem ghescien.